گزارش صعود به منطقه تخت سلیمان و علم کوه – زمستان ۹۱

حدودن اواخر تابستان بود که پیشنهاد یک صعود زمستانه به قلل علم کوه  از طرف آقای امید علیزاده ( یکی از مربیان استان) با حضور گروههای پژواک ، تیلار، سپهر و کاوه  مطرح شد.

قلل پیشنهادی ۴ قله تخت سلیمان ، شانه کوه ، چالون و سیاه کمان بود. پس از بررسی توسط هر گروه و پس از انتخاب سرپرستان داخلی هر گروه جلسه ای با حضور آقای علیزاده در دفتر وی برگزار شد. در اولین جلسه درباره شیوه صعود ، قله های  انتخابی ، تاریخ اجرای برنامه ، مدت زمان لازم برای صعود ، برنامه های آمادگی قبل از صعود ، تجهیزات انفرادی و گروهی و…  صحبت شد و قرار شد تا تاریخ معینی همه گروهها نفرات خود را جهت تعیین تیم پیشرو و مسئول امداد و یک نفر جهت پشتیبانی در پناهگاه سرچال معرفی نمایند.

در روزهای اول آذر ماه  تعدادی از کوهنوردانی که قصد شرکت در برنامه زمستانه علم  کوه را داشتند در یک برنامه جهت بارگذاری در پناهگاه سرچال شرکت نمودند. در این برنامه مقداری از وسایل مانند آب معدنی ، کنسروهای غذا، پلاستیک جهت جلوگیری از نفوذ باد در پناهگاه و.. به  آنجا برده شد تا کمی از حجم حمل بار در صعود اصلی کاسته شود.

در جلسه دوم هماهنگی سرپرستان در مورد تدارکات صعود صحبت شد و مقرر گردید تا تاریخ مشخصی اسامی تمامی نفرات شرکت کننده اعلام شود. در آخرین جلسه صحبتهای نهایی در مورد تغذیه ( تدارکات ) ، هماهنگی تیم امداد ، آخرین بررسیهای هواشناسی و بعضی موارد دیگر انجام شد و وسایل گروهی از قبیل چادر ، طناب و وسایل امداد از لحاظ تطابق آماری با تعداد نفرات شرکت کننده بررسی شد، همچنین آخرین لیست نفرات شرکت کننده در برنامه مشخص شد و طبق برنامه ریزی های قبلی منتظر اجرای برنامه در تاریخ مقرر شدیم.

 در ادامه بررسیهای گزارش های هواشناسی حکایت از استقرار یک جبهه هوای سرد و بارشی در روزهای تعیین شده برای صعود در منطقه بود .  بنابراین با نظر کل تیم سرپرستی منتظر پایدار شدن هوا جهت اجرای برنامه در هفته های آینده شدیم ، که خوشبختانه انتظار ما دیری نپایید و بالاخره در ساعت ۵۰/۲ بعد از ظهر رو ز پنج شنبه تاریخ ۱۹ بهمن از ایستگاه پپسی رشت با تعداد ۲۵ نفر به همراه یک دستگاه مینی بوس و یک دستگاه نیسان ( که جهت حمل کوله پشتی ها در نظر گرفته شده بود) به سمت منطقه حرکت کردیم.

حدود ساعت ۸ غروب همانروز  به قرارگاه رودبارک رسیدیم. پس از مستقر شدن و انجام کارهای مربوط به صعود فردا و خوردن یک شام  لذیذ اعضای تیم سرپرستی به بررسی مسیرهای صعود پرداختند.

دو قله تخت سلیمان و شانه کوه از لحاظ مطرح بودن در بین قلل منطقه از اهمیت بالایی برخوردار میباشند که صعود به هر دوی آنها در فصل تابستان به راحتی از انتهای یخچال علم چال میسر میباشد ولی با توجه به بهمن گیر بودن یال منتهی به گردنه شانه کوه در فصل زمستان معمولا مورد استفاده قرار نمیگیرد. به همین دلیل مسیر صعود در حد فاصل پناهگاه مخروبه علم چال تا سکوی بتونی زیر گردنه شانه کوه انتخاب شد.

قله های چالون و سیاه کمان نیز از قله های  مطرح منطقه بوده و صعود به آنها معمولا از گردنه چالون ( که از یخچال علم چال قابل دسترسی است) انجام میپذیرد که پس از صعود به قله چالون در ادامه با پیمایش خط الراس  آن به قله سیاه کمان میرسیم، ولی این مسیر در فصل زمستان با توجه به میزان برف در یخچال علم چال و نیز احتمال ریزش بهمن در مسیر گردنه چالون با ریسک بالایی همراه است. به همین دلیل مسیر انتخابی ما از یکی از یالهای گرده ای منتهی به قله سیاه کمان که از ابتدای یخچال علم چال قابل دسترسی میباشد در نظر گرفته شد.

سپس طی یک جلسه توجیهی که با حضور همه شرکت کنندگان برگزار شد آقای علیزاده در مورد  مسیرهای صعود و نکاتی که در طی چند روز آینده  باید  مورد توجه قرار گیرد توضیحاتی ارائه دادند.

سرانجام صبح روز جمعه حدود ساعت ۳۰/۶ با ۲ دستگاه نیسان به سمت ونداربن حرکت کردیم و پس از پیاده شدن از ماشین و انجام نرمش قبل از صعود کوهنوردی خود را آغاز نمودیم.

از  ابتدای حرکت در شیبهایی که از برف زیادی پوشیده شده بود و مستعد سقوط بهمن بود بصورت تیم های ۵  نفره حرکت میکردیم تا احتمال خطر را کاهش دهیم.

برخلاف تصوری که از یک صعود زمستانه در منطقه علم کوه داشتیم حجم برف در کل مسیر کمتر از حد انتظار بود و با هوای بسیار مساعدی روبرو بودیم.  باد حدود ۱۰m/s   و دمای حدود ۱۲ درجه سانتیگراد ، تداعی کننده یک صعود در فصل بهار و یا پاییز بود و کل تیم سرحال به سمت سرچال صعود میکرد.

تا محل سنگ کشتی که حدود ۲ ساعت به طول انجامید تیم بصورت یکپارچه حرکت کرد اما از سنگ کشتی به بعد با نظر سرپرستی تیم پیشرو با کمی فاصله جلو رفتند  تا بتوانند هم برف کوبی کرده و هم نظارت بیشتری بر مسیر و صعود داشته باشند. طبق برنامه ریزی های قبلی مسیر پیت سرا تا لیزونک را از مسیر زمستانه یعنی بالاترین نقطه شیب ( تقریبا زیر دیواره های سنگی ) صعود کردیم و نهایتا پس از حدود ۹ ساعت کوهنوردی در ساعت ۴ بعد از ظهر به پناهگاه ۳۸۰۰ متری سرچال رسیدیم. علیرغم هوای عالی و تعطیلی پیش رو تنها ۲ تیم در منطقه حضور داشت . یک تیم از کوهنوردان زنجان که برای صعود به گرده آمده بودندو یک تیم کوهنوردان رودبارک که روز قبل برای صعود به قله تخت سلیمان حرکت کرده بود.

با توجه به اینکه تیم پپیشرو حدود ۴۰ دقیقه زودتر از بقیه به پناهگاه رسیده بود با نصب پلاستیک در اطراف تختها ، کمک شایانی به کل تیم در عدم نفوذ سرما نمودند.

پس از مستقر شدن در پناهگاه تیم امداد بسیار فعالانه به بررسی وضعیت سلامت و جسمی شرکت کنندگان پرداختند و سایر نفرات نیز هر کدام به کاری مشغول شدند. پس از صرف شام اعضای سرپرستی طی نشستی آخرین هماهنگیها را در مورد صعود روز بعد انجام داده و نفراتی که برای صعود مسیرهای مختلف انتخاب شده بودند بار دیگر آمادگی و قطعیت صعود خود را اعلام کردند.

شنبه ۲۱ بهمن-  ۵ صبح بیدارباش  بود و ساعت ۶ پس از خوردن صبحانه و آماده شدن هر ۲ گروه از پناهگاه سرچال حرکت کردند. ۹ نفر از کوهنوردان در تیم سیاه کمان و چالون و ۸ نفر در تیم تخت سلیمان و شانه کوه حضور داشتند.

تیم تخت سلیمان به سرپرستی آقای سیروس فتحی در ساعت ۳۰/۱۲ موفق به صعود قله شانه کوه گشتندو بعد از آن به سمت تخت سلیمان ادامه مسیر دادند و درساعت ۳ بعداز ظهر به قله رسیدند و حدود ساعت ۷ به پناهگاه برگشتند.

تیم سیاه کمان و چالون با توجه به مسیر انتخاب شده از پناهگاه سرچال به سمت یخچال علم چال حرکت نموده و پس از طی مسافت کوتاهی از ابتدای یخچال به سمت یال مورد نظر تغییرمسیر داد. این تیم برای رسیدن به گرده منتهی به قله  ناچار به عبور از یک دامنه برفی منتهی به یخچال شد. بالاخره در ساعت ۵۰/۱۲ ظهر به روی قله سیاه کمان رسیده و در ساعت ۳۰/۱ موفق به صعود قله چالون شد. سپس برای فرود از یکی از شیارهای بین این دو قله به سمت پایین سرازیر شد و در ساعت ۴ بعد از ظهر به پناهگاه رسید.

البته لازم  به ذکر است که سقف صعود برای هر دو تیم تا ساعت ۲ بعد از ظهر تعیین شد که با توجه به شرایط  قدری قابل تغییر بود مخصوصا در تیم تخت سلیمان که طبیعتا به دلیل مسافت طولانی تر مدت زمان کوهنوردی بیشتری را نیز طلب میکرد.

برای روز یکشنبه که روز آخر صعود محسوب میشد، طبق برنامه ریزی های قبلی قرار بود که کل تیم به همراه تیم پشتیبانی یک صعود به قلل سیاه گوگ – رستم نیش و سراسپد داشته باشد، بنابراین حدود ۱۶ نفر در ساعت ۵ صبح  به سمت قله سیاه گوگ حرکت نموده و در ساعت ۳۰/۸ به  قله رسید  و پس از خواندن سرود قله به سمت قله رستم نیش حرکت نمود و از آنجا به سمت قله سراسپد ادامه مسیر داد و با فرودی  هیجان انگیز در ساعت ۳۰/۱۰ خود را به پناهگاه سرچال رساند  و سریعا پس از جمع آوری وسایل انفرادی و گروهی و خوردن کمی تنقلات و چای و تجدید قوا به سمت پایین رهسپار شد.

به مانند روز اول صعود که برای پیشگیری از خطر بهمن در تیمهای ۵ نفره از مسیرهای پرخطر رد میشدیم ، با رعایت اصول کوهنوردی و ایمنی مسیر را به سمت پناهگاه  ونداربن طی نمودیم و در ساعت ۳۰/۱۶ روز یکشنبه به قرارگاه رسیدیم که خوشبختانه با هماهنگیهای قبلی نیسان ها آماده بردن نفرات  به قرارگاه رودبارک بودند . در نهایت در ساعت ۳۰/۵ به رودبارک رسیدیم. پس ازکمی استراحت آماده خوردن شام شدیم و پس از آن طی جلسه ای به بررسی برنامه و بیان نقاط ضعف وقوت صعود پرداختیم. و شب را در قرارگاه استراحت نموده و فردا صبح ساعت ۱۵/۹ به مقصد رشت حرکت نمودیم.

 با آرزوی موفقیت روز افزون

” گروه کوهنوردی تیلار رشت”