گزارش برنامه نهراب

مبدا صعود:  روستای امام زاده ابراهیم  ۶۵۰ متر
ارتفاع  قله نهراب:  ۲۴۵۰ متر
طول مسیر رفت :  ۱۰ کیلومتر
تعداد شرکت کنندگان : ۲۴ نفر
زمان برنامه :  ۱۲ ساعت

اولین برنامه گروه در زمستان ۹۳ صعود به قله مخروطی شکل غرب گیلان یعنی نهراب با ارتفاع تقریبی ۲۴۵۰ متر بود . این قله به همراه دو منطقه دیگر به اسامی “ونی” و “اسلار” نقاطی هستند که معمولن مبدا صعودشان روستای “امام زاده ابراهیم ” است در انتهای دره ای سر سبز در غرب استان با کمی تمایل به جنوب استان .
هنوز به روشنایی روز زمان زیادی باقیمانده بود که کم کم همنوردان به ایستگاه سوار شدن به مینی بوس که در این برنامه در مجاورت پل یخ سازی بود ، رسیدند . راننده مینی بوس ما که ظاهرن قدری خواب مانده بود با ۲۵ دقیقه تاخیر یعنی ساعت ۴/۲۵ دقیقه به محل قرار رسید . از آنجایی که تعداد ما در آنروز ۲۴ نفر بود علاوه بر مینی بوس با کمک یکی از اعضاء و با اتومبیل وی به سمت شهر شفت در غرب استان حرکت کردیم . با سوار نمودن یکی دیگر از همنوردان در این شهر ، راه روستای امام زاده ابراهیم را در پیش گرفته و ساعت ۶ صبح به آنجا رسیدیم . بدلیل طولانی بودن مسیر برنامه بخصوص در فصل زمستان با وجود برف و وزش باد در منطقه ، در جلسه هیات مسئولین برای بررسی این برنامه تصمیم گرفته شده بود از توقف های طولانی برای صبحانه و ناهار پرهیز کنیم و به جای آن از وعده های غذایی با حجم کمتر در چند نوبت استفاده نماییم . در این راستا تا قبل از رسیدن به مبدا صعود ، از یک وعده غذایی کوچک که توسط کمیته تدارکات تهیه شده بود به همراه چای در داخل مینی بوس استفاده کردیم .

درآن صبح تاریک ابتدای زمستان ، کل روستا در خواب بود و ما پس از پیاده شدن ، با عبور از کنار بقعه موجود در آنجا بعد از  ۵۰ متر با گرایش به راست از روستا فاصله گرفته و با احتیاط  بالا رفتیم . آقا مهدی صلاحی که مسئولیت ثبت گزارش و زمانهای توقف و حرکت را داشت به وسیله  قطب نمای خود به نوعی جهت قله را از روستا اعلام نمود که عدد ۱۷۳ بود. آقا سعید مسئول کمیته آموزش گروه نیز مسئولیت ثبت نقاط با دستگاه جی پی اس را در این برنامه بر عهده داشت . پس از ۱۵ دقیقه به کنار دو کلبه کوچک شبیه انبار علوفه که نزدیک یک سکو با محفظه چوبی نشانگر درجه حرارت یا دماسنج آن نقطه است ، توقف نمودیم تا به حرفهای سرپرست برنامه و همچنین مسئول فنی صعود گوش دهیم . صحبتها حکایت از ۱۸۰۰ متر ارتفاع گرفتن از آن نقطه تا قله بود واین در تعریف یک صعود زمستانه ، نشان از یک روز  جالب و مطرح کوهنوردی دارد  .
عقربه های ساعت  ۶/۳۰ را نشان می داد که به طرف بالا ودر جهت غرب  به حرکت خود ادامه دادیم . پس از ۴۰ دقیقه به کنار چشمه آبی با یک “لار” چوبی موسوم به چشمه “خرس سرا” رسیدیم . قرار بود در این نقطه تنها ۱۵ الی ۲۰ دقیقه برای خوردن لقمه  صبحانه خود توقف کنیم که همینطور هم شد و آقا بهرام که در غیاب آقا میلاد ،  سرپرست این صعود انتخاب شده بود با دقت خاصی زمانهای توقف و حرکت را تا به انتهای برنامه  رعایت نمود . با عبور از سمت چپ  چشمه و با گذشتن از گرده ای که پوشیده از سنگ و درختچه های کوتاه خاردار بود پس از ۲۰ دقیقه به  ناحیه ای مسطح  و سرسبز با تک درختانی با فاصله از هم رسیدیم .  گویا در سالهای اخیر این محوطه بزرگ محصول چپاول درختان تنومند و متعدد موجود در آن ناحیه  توسط افراد و نهادهای سودجو و منفعت طلب بود . با یک گردش ۹۰ درجه ای به چپ به سمت جنوب تغییر مسیر دادیم  و از راهی پهن و مشخص به سمت بالا رفتیم و کم کم وارد شیب تقریبن تند منتهی به یال یا خط الراس جنگلی موجود در سمت چپ مسیر شدیم . در این شرایط دره زیبایی در سمت راست ما قرار داشت و قله مخروطی شکل و برفی “نهراب” از آن نقطه بسیار زیبا بود .  با یک استراحت ۵ دقیقه ای ، ساعت ۹ صبح به بالای شیب جنگلی و ابتدای یال رسیدیم و قدم بر اولین برفهای موجود در مسیر نهادیم که لذت خاصی در میان همنوردان ایجاد می نمود. ادامه مسیر درست در جهت جنوب و از روی یال بود . جنگل که به پایان رسید ، متوجه شدیم  در ابتدای ناحیه موسوم به “ونی” قرار داریم که با باد شدیدی به استقبال مان آمد  . علی آقای راحلی ، راهنمای توانمند ما منظم و پیگیر در جلو صف حرکت می نمود ، و هر از چند گاهی با توصیه سرپرست  ، تعدادی از همنوردان برای کمک به برف کوبی مسیر در جلو  راهنما حرکت می کردند. با توجه به شفاف بودن هوا در آن روز ، چشم انداز کم نظیری از منطقه در جلو چشمان ما ظاهر می شد . در سمت چپ مسیر قله زیبای “اسلار” ، روبرو خط الراس ونی به نهراب و در سمت راست ارتفاعات بالای “شلم بجار” از جمله “خونی” و “بازار” مشخص بود . در ساعت ۱۵/۱۰  در محل کلبه ونی که امروزه هیچ اثری از آن بجا نمانده ،  توقف کردیم تا با هماهنگی بیشتر از شیب برفی منتهی به راه اصلی  بالا رویم و پس از ۲۰ دقیقه  در زیر خط الراس سمت چپ مسیر استراحتی ۱۵ دقیقه ای برای خوردن لقمه ای و گرفتن انرژی بیشتر برای صعود به قله نهراب کردیم .  آنگاه با احتیاط از مسیری که پوشیده از برف و گاهی اوقات یخ بود در میان بادی شدید به بالای یال شرقی – غربی ناحیه رسیدیم . در آن بالا باد غوغایی به راه انداخته بود اما همنوردان با اراده ای خوب و البته تجهیزاتی مناسب  عزم خود را برای صعود به قله جزم نموده بودند . منطقه بسیار وسیعی از بالای خط الراس در دید رس ما قرار داشت . دره عمیق “میان دیار – جور دیار” که ابتدایش از ناحیه “اسکولک” امام زاده هاشم است ، مابین ما و قله زیبا و پر ابهت “پشته کوه” قرار داشت . از “خشچال” در انتهای سمت چپ ما درجهت شرق گرفته تا  قله “تیرو” تالش درمنتهی الیه سمت راست ما در جهت شمال غربی قابل تشخیص بود . البته  دیدن قله های درفک ، ناتش کوه ، سماموس ، بزابن ،  خرم دشت ،  تورار ،  سردگاه  تا لاس پشته  و یال گرده سایه  هم  لطف و صفای خود را داشت .

در حالی که باد به شدت می وزید ، در پناه  سنگی بزرگ به توصیه سرپرست در حوالی ساعت ۱۲ با خوردن مقداری تنقلات و میوه استراحت کوتاهی نمودیم . مرحله آخر صعود به قله را با کمک هم در حالی که یکی دو همنورد قدری از وزش باد خسته شده بودند ، طی کردیم و ساعت ۵۰/ ۱۲ به قله زیبا ی نهراب رسیدیم .  خواندن سرود قله و گرفتن چند عکس در حالت نشسته ۱۰ دقیقه ای به درازا کشید و سپس با نظم خوبی به سمت پایین سرازیر شدیم . در پناه همان سنگ و گرده که قبل از قله استراحت کرده بودیم ، به توصیه سرپرست توقف نموده و شروع به خوردن لقمه ای دیگر در یک وقت ۱۵ دقیقه ای نمودیم . همان جا آقا حمید ، مسئول فرهنگی گروه شعری به یادبود همنورد فقید مجتبی قناعت شعار خواند که در دی ماه سال ۹۱ در منطقه کوه روبارماسوله براثر بهمن جانش را از داد .

ساعت حوالی ۱۵ بود که به جنگل پایین دست ونی رسیدیم . با توجه به تاریکی زود هنگام در این موقع از سال ،  آقا بهرام تنها در انتهای شیب جنگلی یک استراحت ۱۰ دقیقه ای داد . به چشمه “خرس سرا” محل صبحانه که رسیدیم ۱۰ دقیقه ای از ساعت ۵ عصر گذشته و هوا هنوز تاریک نشده بود ودر ادامه پس از ۲۰ دقیقه در مکان صحبتهای صبح سرپرستی ، برای اجرای جلسه پایانی توقف نمودیم . تقریبن همه صحبتها حکایت از اجرای خوب صعود می کرد . هماهنگی همه همنوردان در صعود و عوامل اجرایی قوی  این برنامه آن را در ردیف یکی از صعودهای خوب  و بیادماندنی سال ۹۳ گروه  قرار می دهد . صعودی که  نحوه تغذیه ، شیوه گام برداری و استفاده بموقع از تجهیزات  در آن مملو از نکات آموزشی ارزنده بود .

کمیته فنی گروه کوهنوردی تیلار رشت