خانم لین هیل در سال ۱۹۶۱ در آمریکا متولد شد، او سنگنوردی را از سن ۱۴ سالگی به همراه خواهرش شروع کرد، در سال ۱۹۷۹ توانست اولین زنی باشد که مسیر ۵.۱۲ و ۵.۱۳ را صعود کند، او اولین کسی بود که توانست در سال ۱۹۸۴ در گنک با اولین تلاش روی مسیر شکاف زرد با درجه ۵.۱۲ را صعود کند. از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۲ لین هیل بهترین سنگنورد زن در جهان بود، او دارنده ۳۰ مقام جهانی در مسابقات سنگنوردی می باشد، وی توانسته ۵ بار مقام Arco Rock Master را به خود اختصاص دهد و در سال ۱۹۹۱ توانست اولین زنی باشد که مسیری با درجه سختی ۵.۱۴را صعود کند. بعد از تمام شدن دوره حرفه ای سنگنوردی لین هیل شروع به دیواره نوردی کرد، در ۱۹۹۳ همراه با گروه بروک ساندال اولین شخصی بود که توانست دیواره El Capitan را بدون ابزار و به صورت طبیعی صعود کند و به اوج محبوبیت برسد.
اصول اساسی در یادگیری:
فکر می کنم مهمترین چیز داشتن دوستانی برای تمرین است، کیفیت از کمیت مهمتره و داشتن هدف و یافتن تناسب صحیح میان تمرین و صعود، همه اینها به زمان آزاد و اهداف شما وابسته است، البته تمرین و یادگیری بر اساس توان شما انجام می شود، در صورتی که بطور طبیعی گرایش به صرف نیروی بیشتری دارید باید استقامتی بیشتر کار کنید.
جنبه های ذهنی سنگنوردی:
Relaxation تمدد اعصاب، شل کردن عضلات، آرامش، واقع گرایی و داشتن فکر باز، خلاقیت، همگی کلید های ذهنی هستند، اول از همه اینکه تا فکر شما آزاد نباشد نهایت کارایی بدست نخواهد آمد و برای حفظ این حالت باید شخص هنگام بروز مشکل بسادگی آن را قبول کند و تصمیم به حل آن بگیرد. اگر من نتوانم یک حرکت انجام دهم صرفا فکر می کنم که یک مرحله را صحیح نفهمیدم یا درک نکردم، بجای تلاشهای پی در پی روی همان مرحله یا منصرف شدن از تمرین، تلاش می کنم تا آن حرکت را حتی با ۲۰ –۳۰ روش دیگر انجام دهم با انجام حرکات زیرکانه، ترفند، تغییر فرم بدن و محل قرار گرفتن پا تا زمانی که موفق شوم، این چیزیه که به آن می گویم فکر باز و خلاقیت
اساس تکنیک سنگنوردی:
این موضوع متکی به داشتن یک حس زیرکانه از سطح هوشیاری بدن است! تجربه نقش مهمی داره، اما تمرکز روی هدف مهم تره، وقتی شروع به سنگنوردی نمودم هدف من چنگ زدن به گیره های دست بصورت Polarized بود و به محل قرار گیری دست و پایم توجه کافی نمی کردم، پس از مدتی شروع کردم به درک بهتر اینکه چگونه می توانم از نیرویم روی گیره هایی با شکل مشخص استفاده کنم، پس از سالها تمرین فهمیدم که کشش و رها سازی همزمان برای اینکه بدن یک حرکت کنترل شده روی یک گیره با زوایای ۴۵ – ۹۰ – ۱۸۰ و زوایای دیگر در این میان انجام دهد، لازم است. از دیگر حرکات ارزشمند من که باید به آن اشاره کنم این است که در ذهنم موقعتی رو فرض می کنم با بی نهایت گیره و جای پا و گرفتن موقعیت صحیح بدنم.
مهمترین حرکتها:
انجام چند مرحله ای تنظیم موقعیت بدن برای نهایت زبر دستی، استفاده از کلی گیره کمکی، قرار گرفتن در موقعیتهای قدرتی مثل قبل از حرکات دینامیک یا استراحت (من زیاد استراحت می کنم) چرخش پا و لگن برای دستیابی به نهایت کشش، باید اشاره کنم که تمرکز یک اصل مهم برای اجرای دقیق بیشتر حرکات است، اگر نه برای همه اما برای این حرکات، برای مثال: وقتی در موقعیت استراحت هستید آن را صحیح انجام دهید طوری که انگار به آن محل چسبیده اید، خود باوری یک کلید مهم است چرا که اگر فکر کنید برای یک حرکت خاص کوتاه هستید و توانایی اجرای آن را ندارید مسلما” نخواهید توانست آن را انجام دهید.
اهمیت بیش از حد به قدرت و استقامت:
بعضی ها به صرف نیروی بیش از حد اهمیت می دهند و فکر می کنند این راهی است به سوی بهتر شدن اما در حقیقت چیزهای دیگری وجود داره که بهتره به آنها نیز پرداخت، مانند: تکنیک، کنترل ذهن، انعطاف پذیری و…مسلما”هرکسیمیتواندنیرویزیادیاز خود بروز دهد اما اختصاص تمرین فقط به قدرت بدنی مطمئنا” مناسب نیست.
فعالیت مقدماتی هوازی:
فعالیت مقدماتی هوازی من دویدن است، رابطه مستقیمی با سنگنوردی ندارد اما برای فیتنس (تناسب اندام) مناسبه و وزنم را با این روش پایین نگه می دارم، کمی بدن سازی می کنم تا استقامت کلی و نیروی بدنم را حفظ کنم و اینکه شانه هایم به قدری کافی محکم باشند تا جابجا نشوند و مقدار زیادی تمرینات کششی. از تمرینات ژیمناستیک همیشه استفاده می کنم، مثل: بالانس روی دست و تمرین روی میله، این تمرینات به حفظ تعادل شما در سنگنوردی کمک زیادی می کنه، ژیمناستیک یک ورزش خوب برای نگهداری شراط بدنی سنگنوردان است.
قابلیت طبیعی بانوان:
خیلی از بانوانی که به آنها آموزش داده ام تعادل بهتری نسبت به آقایان دارند، شاید به فیزیولوژی بدن و پایین بودن مرکز ثقل مربوط باشه، نمی دونم، فکر می کنم با توجه کردن به خود موضوع تعادل بهتر می شود تا با استناد به قدرت و اعکاس حالتی غیر فعال است! با بالانسینگ از سنگ بالا بروید تا اینکه به آن حمله کنید، مردم سنگنوردی رو نوعی فعالیت تهاجمی می دانند.
دو دهه فعالیت سخت:
معتقدم که بیشتر ذهنی است، توانایی حفظ انرژی بطور روزانه و سالانه نوعی مبارزه است، همیشه آدم کنجکاوی بوده ام و این کنجکاوی باعث یادگیری چیزهای بزرگی در من بوده است.