رضا جان چشم امید همه ما به تو پسر دوست داشتنی،افتاده و جسور بودش . ممنونم ازت که روی همه ی ما و کشورت رو سفید کردی…..
این سکو دربرابر سختی هایی که کشیدی واقعا ناچیز هستش، اگه کسایی که نمیدونن و فقط این بالندگی تورو میبینن،بدونن که چقدر خودت و خانوادت به تنگنا افتادی برای تهیه خرج سفرت با داداشت سعید که صحبت میکردم گفت چیزی حدو ۱۱ تا ۱۲ میلیون تومن،چقدر به تو بی احترامی شده از سرایدار مجموعه ورزشی که تو اونجا تمرین میکنی گرفته تا رییس هیات کوهنوردی استان ودرخواست های بی جوابت از فدراسیون برای اعزام تویی که الان در حال حاضر سرباز این مملکت هستی ،توی سرما و گرما تمرین کردنت رو تنها دیواره ی استاندارد استان که در فضای باز و حدود ۲۰ کیلومتر خارج استان هستش و اینکه تمامی وسایل صعودتو خودت هر روزه تا دیواره محل تمرین باید حمل کنی و هزار سد دیگه که جلو راهت بوده……..
اینها یه کسر کوچکی از تمام مشکلاتی بود که تو به همه ی اونا تونستی غلبه کنی. تبریک فراوان به تو،خانوادت و تمامی کسانی که واست بدون چشم داشت زحمت کشیدن…..
(منبع : وبلاگ ایاز)