بررسی برنامه پاک سازی “تپه کلورز”

بدون تردید اول اردیبهشت امسال در حافظه تاریخی کوهنوردی شهر و دیارمان تا مدتها ثبت خواهد شد . البته این جمله به معنای بدون عیب و نقص بودن برنامه در آن روز نیست . چرا که اگر بپذیریم هر موجود و پدیده ی زنده ای در پروسه حرکت و تکامل خود ناگزیر دارای هر دو وجهه قوت و ضعف می باشد ، بنابراین می توان برنامه های کوه را در این راستا مورد دقت نظر قرار داد و از بررسی موارد ضعف و قوت آن به نتایج خوبی رسید.

به نظر ما نقاط قوت برنامه کانون به مناسبت روز زمین پاک ، کاملن بر کاستی های این صعود می چربید و واقعن دست مریزاد به کانونیان و همت شان در اجرای این صعود .

گروه ما نیز که به عنوان یکی از گروه های تشکیل دهنده کانون می باشد ، با ۴۳ نفر از اعضاء و مهمانان خود در این برنامه ی قریب به ۳۰۰ نفری شرکت داشت . به هر صورت ما پس از بررسی برنامه در جلسه هیات مسئولین به نتایج نسبی زیر از این صعود رسیدیم  :

۱-  حال پس از نزدیک به ۳ سال از شروع فعالیت کانون کوهنوردان گیلان ، زمان آن رسیده است که نهاد مذکور در پی گسترش خود براساس اساسنامه تنظیمی اش برآید تا بتواند محکم تر و  تاثیر گذارتر ،اصول و معیارهای تعریف شده در منشور خود (اساسنامه) را به پیش برد . پر واضح است هر گاه مثلن ۱۵ گروه کوهنوردی از سراسر استان این نهاد را تشکیل دهند ، بهتر خواهد توانست اهداف کوهنوردی و فرهنگی خود را به نسبت زمانی که دارای ۹ گروه است ، دنبال کند .

به نظر میرسد اگر تعداد افراد کوهنورد در صعود فوق دو برابرآن چیزی که بود ، می شد ، تاثیر بیشتری در منطقه از حیث کسب وجهه برای کوهنوردان و جامعه کوهنوردی ما داشت . البته این امر یعنی رشد از منظر کمیت در گرو وجود عناصر فعال و پیگیر در این  نهاد و صد البته منوط به کار و تلاش زیاد است که با توجه به توانایی کانون و افراد و گروه هایی که عضو آن هستند,  ما مشخصن انتظار داریم با گروه های کوهنوردی فعال سایر شهرهای استان گیلان از قبیل :  املش ، رودسر ، لاهیجان و چابکسر در شرق گیلان – آستارا ، هشتپر ، رضوا نشهر و انزلی در شمال استان –  فومن ، صومعه سرا ، ‌ماسال و شفت در غرب و همچنین رستم آباد ،‌رودبار ، منجیل و لوشان در جنوب استان ارتباط بیشتری گرفته شود . امروزه خوشبختانه با رشد ورزش کوهنوردی در شهرها و مناطق مختلف استان ، گروه ها و افراد زیادی به کوه نوردی مشغولند . تصورش را بکنیم که اگر کانون کوهنوردان یک صعود مشترک به مانند آن چیزی که در منطقه کلورز رستم آباد اجرا نمود ، مثلن در مناطقی که هنوز نسبت به کوهنوردی از نگاه عقب مانده و متحجری برخوردارند ، اجرا نماید و اگر از همان شهر یا منطقه هم گروهی و یا کوهنوردانی عضو کانون باشند ، مطمئنن تاثیر بیشتر و بهتری بر دیدگاه اهالی و مقامات آن مناطق به مقوله کوهنوردی و اساسن کوهنوردان خواهد داشت .

۲-  ما بر این باوریم که توانایی و ظرفیت فنی کانون با توجه به گروه های تشکیل دهنده اش ، در مقایسه با سطح کوهنوردی استان ، خوب  و حایز اهمیت است . در صعود “تپه کلورز” شاهد حضور افراد فنی بودیم که سال ها سکان دار مسئولیت فنی در داخل گروه های خود و همچنین در سطح استان بودند . خودمانی تر  بگوییم ، یکی از دو هیمالیا نورد استان در برنامه حضور داشت .  اما دریغ از یک جمله در خصوص  معرفی منطقه ای که در آن برنامه اجرا می شد . یعنی هیچ فرد یا دست اندرکار کانون چه فنی و چه غیر فنی ، هیچ مشخصه ای از منطقه برای شرکت کنندگان ارایه نکرد . سنت خوبی که سال ها در میان بسیاری از گروه های کوهنوردی رعایت می شود این است که ابتدای صعود ، مسئول فنی اقدام به ارایه زمانبندی برنامه و معرفی مناطق اطراف ، قله ها و حتی رودها و دره های  شاخص منطقه را برای شناخت بهتر شرکت کنندگان ، ارایه می کند . برخلاف برنامه “کاه کوه” که همنوردان مرداویج سیاهکل ،‌ به خوبی هر چه تمامتر  به معرفی آن پرداخته بودند، در این برنامه اثری از آن سنت خوب دیده نشد .

۳-  بهتر بود مکان پیاده شدن از مینی بوس ها طوری برنامه ریزی می شد که با مکان صبحانه فاصله معین و متداولی داشت تا حداقل تداعی یک برنامه کوهپیمایی را در ذهن شرکت کنندگان و دیگران ایجاد می نمود .

۴-  با توجه به تعداد قابل توجه و خوب شرکت کنندگان در برنامه های کانون و لزوم رسیدن پیام ها و صحبت های سرپرستان این برنامه ها به شرکت کنندگان در میان صعود ، بهتر است یگ بلندگو یا وسیله ای تهیه گردد که صدای سرپرست و سایر عوامل بهتر به گوش برسد.

۵-  تدارکات خوب و مثال زدنی چای و شکلات در برنامه بسیار عالی اجرا شد و جا دارد از پیشکسوت عزیز کوهنوردی دیارمان ، جناب آقای محمود آقاجانی و چند همنورد دیگر در این خصوص ، تشکر و قدردانی نماییم .

۶-  به قول خیلی ها و بسیاری از شرکت کنندگان “آس” برنامه ، اجرای عالی برنامه های فرهنگی در این روز بود . بخصوص انجام “رقصهای آیینی” توسط هنرمندان گروه “دیلمان” ، لطف و صفای خاصی به آن داده بود .  کلن همه موارد از قبیل :  طرح مسایلی به مناسبت روز زمین پاک ، یادی از زنده یادان هنرمند ، پور رضا و بدر طالعی ، آواز خوانی دسته جمعی و غیره به نحو خوبی اجرا شد .

۷-   در ارتباط با پاکسازی کوهستان در این روز ، ما اعتقاد داریم چنین عملی از چند لحاظ در تاریخ کوهنوردی استان بی سابقه بود . حجم بالا و بسیار زیاد زباله ای که توسط کوهنوردان جمع آوری شده بود و خارج شدن از جنبه صرفن سمبولیک این پدیده در آن روز  و تاثیر خوب و عالی این حرکت در نزد اهالی منطقه و به قولی مقامات ریز و درشت آن جا ، این اصل را ثابت نمود که ورزش کوهنوردی,  فارغ از نوع جنسیت و سن و همچنین اجرا در قالب حرکت گروهی و اجتماعی خود ،  دارای ظرفیت و توانایی بالایی در انجام کارهای بزرگ و مثبت است و کوهنوردان به راستی حساس ترین انسان ها نسبت به سلامت و کیفیت زندگی هم نوع خود ، طبیعت و سایر جانداران هستند .

بی شک اگر برنامه ریزی درست تر و جامع تری در این مورد انجام می گرفت ، تاثیر حرکت عالی کانون کوهنوردان گیلان در منطقه و در سطح استان دو چندان می شد . البته جا دارد از زحمات آقای کاوه اسدی ، از همنوردان رستم آبادی ما دراین برنامه قدردانی نمود .

اما این سوال اساسی در ذهن ما باقی ماند : تا چه زمانی باید زباله شهرها  به شکل “ماقبل تاریخ” در طبیعت بکر و زیبا رها شود و موجب ایجاد انواع و اقسام بیماری ها برای همه جانداران از قبیل ما انسان ها گردد ؟ و به راستی مسوولیت مستقیم رفع این معضل بزرگ زیست محیطی با چه ارگان یا نهادی است ؟

هر چه بود ما کوهنوردان در آنروز ، “روسفید” و به قولی پیروز میدان بودیم  و شرمنده و شرمزده کسانی بودند که تپه زیبای “کلورز” را به انبار روبازی  از زباله تبدیل کرده بودند .

در پایان ضمن عرض خسته نباشد به همه دست اندرکاران کانون کوهنوردان گیلان ، آرزو می کنیم این نهاد در آینده با رشد و گسترش بیشتر ، عامل و  مجری کارهای بزرگ تری در عرصه کوهنوردی استان شود تا به ارتقای سطح کمی و کیفی این ورزش انسان محور بپردازد و محکم و استوار به راه خود ادامه دهد .

“آب ییلاق سازگار” (۱)

گروه کوهنوردی تیلار رشت – اردیبهشت ۹۱

(۱)  – اصطلاح ” آب ییلاق سازگار” ، جمله ی متداول چوپانان و ییلاق نشینان مناطق مختلف گیلان است که در  فصل بهار ، هنگامی که یکدیگر را در ارتفاعات و مراتع و کوههای منطقه می بینند به عنوان خوش یمنی روزگار ، این جمله ی کوتاه را  به هم حواله می کنند .