استاد فریدون پوررضا جاودانه شد

سیا ابرانای  باد و بورانای

ستاره دنه ای آسمان

استاد فریدون پوررضا  خواننده پر آوازه و محقق بزرگ ترانه های فولکلور گیلان حدودن سه ساعتی می شود که از ما جدا شده و به طبیعت پیوست .

چند سالی بود هرگاه که به ملاقاتش می رفتم با روی خوش و لبخند قشنگی در را باز می کرد بعدش شروع می کرد به بازگو نمودن خاطراتش و از جوانی و تلاشی که برای جمع آوری ترانه های فولکلور کرده بود می گفت : ” همواره برای مردم و برای زحمتکشان کار و کشاورزی و برای همدردی با غم ها و شادی های مردم گیلان که به جان دوست می دارمشان ، می خوانم ”  و می خواند .

به قول زنده یاد احمد شاملو: ” آنچه پوررضا برای ما خواند روایت فاجعه ی تلخ حیات ملتی بود که تار و پود غم و شادی اش از جنس واحدی است ” .

آخرین باری که تلفنی با هاش صحبت کردم ،  احساس کردم دیگر صدایش آن شوق و ذوق قبلی که  صدایش را آهنگین می کرد ندارد و

انگاری داشت خداحافظی میکرد  و خطابش همیشه  ” زای جان”  بود  و ” دختر”  و می گفت  “زای جان”  به هر مرحله ای در زندگی رسید ی هیچگاه مردم را از یاد نبر”    .

به حق که مردمی بود و مردمی ماند و

یاد و خاطره اش جاودانه باد .

تهمینه شمشادی –  ساعت ۶ عصر  چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۱  –  رشت