باشگاه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت در شرایطی که فرسایش خاک در ایران رکوردهای جهانی را شکسته، و هزاران طرح راه سازی و عمرانی نیمه کاره مانده یا تاخیرهای چندین ساله دارند، باز هم پروژه بگیران موفق می شوند که در نظام پر ایراد تخصیص بودجه (یا در نبود نظام برنامه ریزی در کشور؟!) طرح های جدیدی بگیرند که جز تخریب بیشتر محیط زیست حاصلی برای کشور نخواهد داشت. یکی از پر زیان ترین این گونه پروژه ها، راه سازی در کوهستان های کشور است که بی هیچ ملاحظه و به بهانه های گوناگون- از جمله: کوتاه تر کردن و اصلاح راه های دسترسی ، سد سازی، طرح های گردشگری، خط های انتقال نیرو و نفت و گاز، و جنگل کاری- اجرا می شوند.
و جالب توجه این که در وضعیتی شبیه به وضع ملوک الطوایفی، افراد و گروه ها و سازمان ها و نهادهای گوناگون هر کدام بر حسب سلیقه و صلاحدید خود، اقدام به راه سازی می کنند و دستگاه های مسوول حفظ مراتع و جنگل ها و محیط زیست کشور هم یا واکنشی نشان نمی دهند، و یا نمی توانند جلوی آن اقدام کنندگان را بگیرند!
یک نمونه از این وضع آشفته، جاده سازی در دارآباد تهران بوده که با وجود مخالفت سازمان جنگل ها و مراتع، اداره ی کل منابع طبیعی استان تهران (دستگاه تابع آن سازمان) همچنان به این کار خود ادامه می دهد! نمونه ی دیگر، اقدام به جاده سازی در منطقه ی کرکس اسدآباد (استان همدان) به منظور تعمیر یا ساخت پناهگاه کوه نوردی است که علیرغم مخالفت هیات کوه نوردی استان در حال اجرا است .
منبع : وبلاگ دیده بان کوهستان
