باشگاه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت درفک اگر چه بلندترین کوه استان گیلان نیست ، اما بدلایل مختلف معروفترین آن است . نام درفک برای هر کوهنورد غیر گیلانی همواره شناخته شده ترین اسم در میان کوههای این استان است . اولین بار کوهنوردان سیاح روسی در قالب یک گروه ، حدود یک قرن پیش به این قله زیبا صعود کردند . که گزارش کاملی از نحوه صعودشان در کتابخانه ملی شهر رشت موجود است . جلوه گری خاص این قله سترگ از جاده تهران به رشت برای هر مسافری که به طرف گیلان می آید با توجه به ارتفاع پایین جلگه گیلان ، تداعی یک قله ۴۰۰۰ متری را می کند . جنگلهای بکر و انبوه ، دیواره بلند و عریض شمالی ، وجود حیات جانوری غنی و همچنین غارهای معروفش در دامنه ها و داخل گودی قله ، همه و همه باعث معروفیت آن دربین تمامی کوهنوردان ایرانی است .
بخش اصلی رودخانه های فرارود از شمال و سیاه رود از جنوب این کوه سرچشمه می گیرند . از نظر منابع گیاهی درفک در شمار غنی ترین مناطق کوهستانی ایران است . به طور مثال درارتفاع ۲۲۰۰ تا ۲۳۵۰ متری آن توده اوری و اُرس که از توده های نادر گیاهی می باشد وجود دارد، که شاخه زنی درختچه های فوق از طرف اداره منابع طبیعی استان ، برای اهالی ییلاقات “چیچال” و “اربوناب” ممنوع گردیده است .
کوه درفک با ارتفاع ۲۷۰۵ متر در ابتدای شرق درِِِِِِِّه سپیدرود قرار دارد که صعود آن با توجه به مبدا پایین حرکت در اغلب مسیرهای اصلی به راحتی میسر نیست و به این دلیل گروه های کوهنوردی برای فتح قله آن ، برنامه ای دو روزه را تدوین و اجراء می نمایند. بخاطر مجاورت این کوه با فلات ایران از سمت شرق (دیلمان ) و قرار گرفتن دره بزرگ سپیدرود در جهت جنوب و غرب این قله و همچنین وجود جلگه ای پست در سمت شمال آن ، درفک محل تلاقی دو نوع آب و هوای مرطوب خزری و خشک و معتدل مدیترانه ای است . در نتیجه زمانی که جبهه هوایی سرد از شمال به منطقه وارد میگردد ، در ارتفاعات این کوه باد و سرمای بسیار شدیدی حاکم می شود ، به نحوی که کوهنوردی و صعود به قله در چنین شرایطی بسیار دشوار و غافل گیرکننده است . بی دلیل نیست که درفک را پر تلفات ترین کوه گیلان می نامند . زمانی که پای درد دل چوپانان منطقه گردو پشته یا براگور در جبهه شمالی آن می نشینی ، خاطراتی تلخ از سرمای درفک در فصل پاییز یا حتی بهار دارند ( زمان کوچ شان به قشلاق و ییلاق) .
دست یابی به قله و غار یخی موجود در دهانه آن از چند جهت میسر است که هر کدام از مسیرها جلوه گری و زمان بندی مخصوص به خود را داراست که به اختصار چند جهت اصلی صعود در زیرمی آید :
