آموزش حمایت

اصولا عمل حمایت یعنی هر اقدامی که منجر به جلوگیری از مهار سقوط نفر در کوهنوردی گردد که بسته به شرایط و منطقه مورد نظر می تواند بصورت حمایت بدنی برای گذر از معابر فنی کوتاه ( نهایتا تا ۳ متر) و یا حمایت با طناب برای طی مسیرهای بلند و حداکثر تا یک طول طناب مورد استفاده قرار گیرد.

در گذشته که هنوز تجهیزات کوهنوردی مانند حال حاضر در دسترس همگان نبود و تا این حد هم پیشرفت نکرده بود.برای حمایت با طناب از اصطکاک طناب و بدن حمایتچی استفاده میشد که البته این روش علاوه بر مصرف انرژی زیاد،بسیار طاقت فرسا و همچنین پرخطر بود،گرچه هنوز هم دانستن روشهای اینچنین در عبور از بسیاری مناطق راهگشای کوهنوردان و طبیعت گردان بوده و هست اما در صعودهای بلند و فنی دیگر کسی تمایلی به استفاده از این روشها ندارد. انتقال این اصطکاک به انواع ابزارهای حمایتی مختلف که امروزه در تجهیزات کوهنوردی یافت می شود بسیار کم خطر و بهتر است.

اما متاسفانه بدلیل استفاده زیاد از گره حمایت که در حمایت نفر سرطناب و نفر دوم کارایی دارد،شاید باعث تداخل در نحوه انجام حمایت نفر سر طناب گردیده.بطوریکه متاسفانه در دوره ها و تستها ی مناطق مختلف مشاهده می شود حتی کسانی که سابقه صعودهای شاخص را دارند گاهی در بهره گیری از ابزارهای حمایتی خواه بدلیل عدم جدی انگاشتن موضوع و یا بدتر از آن عدم اشراف به این نوع حمایت،درست عمل نمی کنند.

اصل نحوه عملکرد کلیه ابزارهای حمایتی ۲ طنابه و یا تک طنابه که غیر اتوماتیک هستند بر شکست طناب بنا نهاده شده. از همان صفحه اشتیت قدیمی تا ابزارهای جدید مانند ATC و ریورسو و …. باید به این نکته توجه داشت که همواره باید طناب غیر باردار خارج شده از ابزار در جهت عکس طناب باردار قرار گیرد و از آن مهمتر ما حتی برای یک لحظه و آنی حق رها نمودن این طناب را نداریم و برای نزدیک ساختن مجدد دست حمایتی به ابزار نیاز به تعویض دست داریم .

توجه به این امر بسیار ضروری است که کلیه این بزار های حمایتی باید با کارابین پیچ دار و آن هم از گروه H انتخاب گردند که جهت انجام حمایت مناسب تر هستند و سرعت عمل چرخش طناب در آنها به مراتب بهتر است .

اما نکته مهم دیگر توجه به قطر طنابهای مصرفی و نوع ابزار حمایتی است .بدلیل اقبال عموم کوهنوردان به حمل بار سبکتر و ایمنی بیشتر در استفاده از صعودهای ۲ طنابه امروزه بیشتر تولید کنندگان ابزار های حمایتی در نوع ۲ طنابه آن استفاده از حداکثر قطر ۹٫۵ تا ۱۰ میل برای طناب را در نظر گرفته اند.البته در بعضی از موارد مانند شرکت بلک دایموند و یا مدراک این ابزارها تا قطر ۱۱ میل را هم ساپورت می کند.اما توجه داشته باشید در طول برنامه عدم توجه به این موضوع می تواند شما را با مشکل مواجه کند.بعنوان مثال استفاده از ابزار ریورسو برای طناب ۱۰ میل ممکن است به ظاهر خیلی سخت نباشد اما برای طی یک دیواره ۱۰ طوله آنهم در هوای سرد.علاوه به صرف انرژی بیشتر،با خیس شدن طناب عمل حمایتی در هر طول شاید از صعود آن طول کار سخت تری باشد.

ضمنا فراموش نکنید ابزاری مانند گری گری و یا سینچ فقط برای مصارف کوهنوردی اسپرت طراحی و ساخته شده و استفاده از آن در کوهنوردی فنی فقط حمل وزن بیشتر و بدون کارایی خواهد بود.طراحی و ساخته

توصیه می کنم حتما بروشور و کاتالوگ ابزارهای خریداری شده خود را به دقت مطالعه فرمایید تا از نحوه کارکرد آن اطلاع دقیق داشته باشید .

در هر صورت حمایت عملی بسیار مهم در کوهنوردی فنی است که عدم رعایت دقیق آن می تواند منجر به خلق حادثه ای جبران ناپذیر گردد .

حسین شهلایی