باشگاه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت نهراب قله ای واقع در جنوب غربی گیلان وغرب امامزاده ابراهیم با ارتفاع حدود ۲۲۰۰متردر فاصله ۱۰کیلومتری امامزاده واقع شده که کوهنوردان گیلانی کم و بیش به این قله صعود داشته اند . ما نیزطبق برنامه تنظیمی زمستانی در ۵ دیماه با تعداد ۲۴ نفر به اتفاق بر روی قله ی زیبایش با چشم اندازی دلفریب تر که نمایه ای از تمامی قله های گیلان را دربر دارد ، قرار گرفتیم . برنامه ریزی خوب انجام شده توسط هیات مسولین و گماردن عوامل اجرایی قوی از ابتدا تا به انتهای صف ونجابت همنوردان فهیم وهمیار از نمونه های بارز ودلچسب این صعود موفقیت امیزبود . اختصارگزارش دهی تا ییلاق ونی به جهت خارج نشدن حوصله خواننده بوده تا به اصل مورد نظر به پردازم .
مسافت ۱/۵ ساعته ونی تا قله نهراب ۲/۵ ساعت بامقاومت تحسین بر انگیزهمه ی اعضای حاضردر میان وزش باد شدید طی شد . شدت باد در ۱/۵ ساعت اخر به ویژه در شیب تند مخروطی پوشیده از سنگ قله به حدی بود که برای جلو رفتن می بایستی با ان می جنگیدی که در این مبارزه رودر رو با همه ی سختی هایش لذتی نهفته بود که در همان شرایط نیز احساس می شد . واصلن تحمل همین سختی هاست که کوهنورد را قادربه فتح قله ها می سازد واما…….؟؟ تا به کجا…….؟ وبا چه توانایی هایی……..؟ آیامعیارسرپرست برای افراد، خودش است یا شناخت لازمه رادرارتباط با توانایی تک تک همراهان در نظر می گیرد ؟ آیا این احتمال داده شده بود که در آن شرایط جوی وافت و خیزهای هر چند اندک ، عدم تعادلی پیش بیاید که مثلن سری به سنگی بخورد حتا با احتمال ضعیف ۱درصد که آبستن حادثه ای گردد . همه اینها موضوعاتی بودند که در آن شرایط سخت درگیری در مخ من رژه می رفتند . می تواند این تصور پیش بیاید که آن شهامت صعود رااز دست داده باشم که می دانم لازمه صعود است اما……….؟ حرفم این است که در هماوردی بین این ۲مقوله – شهامت وخطر ریسک – نیاییم یکی را به فراموشی بسپاریم واز ذهنمان خارج کنیم . وقتی خطر بیخ گوشمان باشد برای احتراز از حوادث بایستی با چشمان باز به اطراف بنگریم وحساس باشیم . کم نیست وقایعی که اینجا وآنجا در عرصه کوهستان رخ می دهد وجامعه کوهنوردان را به سوگ می نشاند. واما راهکارقابل ارایه ، وجه دیگرماجراست که بر کسی هم پوشیده نیست. در یک کلا م : درصد ریسک را به صفر برسانیم ودر مواردی اینگونه که می تواند حتا با احتمال ضعیف ، آبستن حوادثی شود از تیم حمله که وقوف کامل به توانایی صعود درآن شرایط را دارنداستفاده نماییم .
علی راحلی
۹۳/۱۰/۶
درود به خانم سمیرا …
همراه گزارش برنامه حتما درج خواهد شد.
درود بر آقای راحلی عزیز
از این که دقت نظر به خرج دادید و تحلیل خودتون رو از گوشه ای از برنامه عنوان کردید، به نوبه خودم ممنونم و با دقت نوشته را خواندم. در خصوص این برنامه به عنوان سرپرست آن برنامه پاسخگوی نقد شما هستم. همانطور که اشاره داشتید ۱٫۵ ساعت مانده به قله که از ونی روی یال قرار گرفتیم باد شدید داشتیم. مثلمن سرپرست برنامه آمادگی فیزیکی خودش را نباید ملاک حرکت گروه قرار دهد. پیشنهاد شما در خصوص کاهش ریسک با جدا کردن تیم قله می توانست یکی از راه ها باشد اما وضعیت همنوردان ریسکی را نمایان نمی ساخت، البته از نگاه من که با تک تک افراد در همان مسیر گفتگو داشتم. دو نفر از همنوردان که قدری با مشکل مواجه شده بودند به درخواست بنده با کمک دوستان آماده تر ادامه مسیر دادند و چه خوب که همه با هم بر روی قله ماندیم. درست است که اگر اتفاقی بیافتد آن زمان افسوس فایده ای ندارد.
در خصوص ریسک در کوهستان، نظر بنده این است که اگر بخواهیم ریسک را به صفر برسانیم شاید اصلا از خانه خارج نشویم! و اگر قبول کنیم ریسک پذیری افراد متفاوت است تصمیمات متفاوتی نیز در شرایط یکسان حاصل می شود.
همانطور که فرمودید همین سختی هاست که کوهنورد را آماده صعود به قله ها می کند و استقامت در برابر دشواری ها هست که ما را از ییلاق نوردان متمایز میکند.
با سلام و تبریک بابت صعودتان. آیا امکانش هست gps مسیر را در سایت قرار دهید؟ با تشکر