یاد و خاطرات زنده یاد علی یزدان‌پرست

روی شیب تند جنگلی قبل از یال اصلی قله توریشوم بودیم. معمولن یکی از مکان‌هایی‌ که بازار شوخی کردن و کرکری خواندن داغ می‌شه، همین عبور از نقاط دشواره. در اون برنامه زنده‌یاد محمود قلی زاده هم همراه ما بود، انسان شوخ‌طبعی که به‌خصوص در برنامه‌ها توانایی شوخی کردن یا بهتر بگم “سر‌به‌سر” گذاشتن همه رو داشت. به نظرم تنها کسی که می‌تونست تازه اون هم گاهی اوقات بر شوخ‌طبعی‌های محمود در کوه فایق آید، زنده یاد بهروز برزو بود.

خلاصه این‌که در آن صعود نیمه‌های شهریور سال ۸۴ که آخرین حضور علی یزدان ما در کوه بود، علی‌رغم مبارزه سختش با اون بیماری لعنتی، تونست از شیب نامبرده بالا بیاد؛ اما به‌سختی. همین موضوع بهانه به دست محمود قلی زاده‌ای داد که البته از بیماری علی آقا خبر نداشت، تا با شوخی‌هایش علی معلم رو به واکنش‌های مشابه وادار کنه و در استراحت کوتاه بالای شیب از بذله‌گویی‌های هر دو نفر کلی خندیدیم و این روحیه صعود گروه را دو چندان نمود.

گاهی اوقات فکر می‌کنم چه ویژگی‌های برجسته و خوبی داشتند‌، پیشگامان کوهنوردی شهر و دیارمان.

زنده یادان علی یزدان پرست، محمود قلی زاده و بهروز برزو که در این خاطره کوتاه از آن‌ها نام برده شد، برای همیشه در حافظه تاریخی کوهنوردی گیلان ثبت خواهند ماند.

یادشان گرامی

مسعود سلیم‌پور