“گروه های کوهنوردی یا شرکت های تجاری ؟!”

سلام –

همنوردان عزیز عنوان بالا و مطلبی که در زیر مطالعه خواهید نمود، مربوط به محسن سعید زاده از کوهنوردان فنی استان همجوارمان زنجان و صاحب وبلاگ ” آیاز” است . با خواندن آن به نوعی روایت “مدینه گفتی و کردی کبابم”  به ذهن می رسد . ظاهرن نگاه صرفن سودجویانه از سوی بعضی “کوله به پشت ها ” به کوهنوردی و رشته های مرتبط با آن که چند سالیست کوهنوردان واقعی استان گیلان را هم رنج می دهد ، در سایر استانها نیز وجود دارد . به هر حال خواندنش را به شما عزیزان پیشنهاد می کنیم :  قضاوت با خودتان .

“تا همین سه سال پیش به سختی می توانستید یکی دوتا گروه یا حتی جمعی غیر رسمی را در زنجان نام ببرید که منظم کوه یا حتی به طبیعت می روند. اما همین الان که دارید این مطلب را می خوانید اگر به مغزتان فشار بیاورید شاید نزدیک به ۲۰ گروه رسمی و غیر رسمی که به صورت منظم و نیمه منظم برنامه های کوهگردی و طبیعت گردی برگزار می کنند را بتوانید عنوان کنید.
تا اینجای کار مشکلی نیست اتفاقا خیلی هم خوب است مردم و بخصوص جوانان شهرمان بجای خیل تفریحات خطرناک و مضر به طبیعت و کوه روی آورده اند این وسط جیب مربیان و راهنمایان هم بی نصیب نمانده و پس از سالها خرج کردن در راه این ورزش اندکی از آن بازگشته است.
اما وقتی یک جای کار می لنگد که شما ببینید تعداد گروه هایی (فارغ از اینکه نام کوهنوردی برخود برگزیده اند یا طبیعت گردی که گویا اختیار باخودشان است کسی نظارتی بر آنها ندارد) که بخصوص در یک سال گذشته شناخته شده اند همگی با یک هدف تشکیل شده اند و آن بردن سیل مشتاقان به دامان طبیعت و کسب درامد است. قبلا هم مطلبی در این خصوص نگاشته و گفته ام که صرف تشکیل گروه طبیعت گردی یا ایجاد تور و کسب درآمد ایرادی ندارد اما دو مشکل عمده این وسط در ذوقمان می زند:

۱-چند تا از این تور ها یا گروه ها تجربه و سواد کافی برای اجرای برنامه هایشان دارند؟ چندتایشان مربی دارند؟ چندتایشان شرط ایمنی را رعایت می کنند؟ می گویند حرمت امامزاده به متولی آن است چند تایشان حرمت طبیعت را حفظ می کنند و آن را به اعضای تور یا گروهشان می آموزند؟ چند تایشان اخلاق کوهنوردی و طبیعت گردی دارند؟ بروز حوادث گوناگون از مشکلات اخلاقی گرفته تا سقوط و دستگیری به جرم های مختلف توسط پلیس تا حتی مرگ که در این گروه های نو در همین یکی دو سال گذشته کم اتفاق نیفتاده نشانه چیست؟؟

۲-بالا بودن تعداد گروه ها و تورهای طبیعت گردی مشکل نیست اما چرا نباید به ازای هر ۲۰ گروه یا تور طبیعت گردی حتی یک گروه کوهنوردی در شهر تشکیل شود؟ چرا کوهنوردان شناخته شده سالهای گذشته به جای ادای دین خود به کوهنوردی شهر پتانسیل خود را صرف کسب درآمد شخصی شان می کنند؟ چرا نسبت به آنچه از کوهنوردی این شهر گرفته اند و به اینجا رسیده اند احساس دین نمی کنند به آموزش و پیشرفت کوهنوردی شهر همانند تور گردانی و طبیعت گردی اهمیت نمی دهند؟ چرا در دوماه اول امسال غریب به ۲۰ مورد برنامه فرود از آبشار لاتون و فلان جنگل و فلان دره برگزار شده اما یک صعود کوهنوردی ۴۰۰۰ متر یا یک کلاس فنی موثر برگزار نشده است؟

بنابراین تاکید به مکررات می کنم که برعکس نگاه عموم هر کوله به پشتی که از شهر خارج می شود کوهنورد نیست و بالا رفتن آمار کلاس های کوهپیمایی و فروش فروشگاه های لوازم کوهنوردی هیچ نسبت مستقیمی با شاخصه کوهنوردی شهر ندارد و لازم است همه کسانی که دغدغه کوهنوردی شهر را دارند فکری برای این مشکل بکنند.”