باشگاه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت لزومی ندارد که یک امدادگر از بالاترین میزان مهارت کارشناسانه برخوردار باشد. معیار سنجش این مراقبت، دانستن مهارت های معمولی یک فرد معمولی و واجد صلاحیت در آن فن خاص است. عدم رعایت این معیار مراقبت ممکن است امدادگر را در معرض مسئولیت حقوقی قرار دهد. برخی افراد به خاطر ترس از پیگرد قانونی از انجام هر کاری در وضعیت اضطراری خودداری می کنند، اما به ندرت یک امدادگر مورد پیگرد قانونی قرار می گیرد به ویژه اگر در هنگام عملیات نکات قانونی را لحاظ نماید.
رضایت
رضایت پیش شرط درمان است و امدادگر باید پیش از ارایه کمک های اولیه، رضایت مصدوم را جلب کند. لمس یک شخص بدون رضایت وی ناراحت کننده است و می تواند با با مقاومت و ناسازگاری همراه باشد و حتی زمینه یک پیگرد قانونی را فراهم آورد. بنابراینارایه کمک های اولیه بدون رضایت مصدوم غیرقانونی است و هرگونه تماس بدنی غیر مجاز با فرد به منزله ی ضرب و جرح است و امدادگر را در معرض خسارت ناشی از ضرب و جرح قرار می دهد.
ابراز رضایت توسط بیمار
از فرد هوشیاری که به سن قانونی رسیده است و مشکل ذهنی ندارد و می تواند خودش تصمیم بگیرد، باید اجازه گرفت. باید به مصدوم نام خود را بگویید و نیز توضیح دهید که آشنا به ارایه کمک های اولیه هستید و می خواهید کمک کنید. اجازه از طرف مصدوم چه به صورت بیان لفظی و یا به صورت یک اشاره ی سر قابل قبول است.
رضایت ضمنی
رضایت ضمنی هنگامی است که مصدوم بی هوش و در شرایطی باشد که جان او در خطر است. برای مصدومی که پاسخ نمی دهد یا هنگامی که دستش را جهت دریافت کمک دراز می کند این است که وی به کمک های نجات بخش رضایت داده است. همچنین هنگامی که جان کودکی در خطر است و والدین و اولیای قانونی وی برای رضایت دادن حضور ندارند، کمک های اولیه بر اساس رضایت ضمنی ارائه می شود ونبای برای گرفتن رضایت از والدین وی ارائه خدمات را به تاخیر انداخت.
رها کردن مصدوم
به محض این که شما شروع به ارائه کمک کردید، اگرهنوز مصدوم نیاز به کمک های اولیه دارد، نباید وی را ترک کنید مگر آن که شخص آموزش دیده دیگری مسئولیت کار را به عهده گیرد. رها کردن مصدوم یعنی ترک وی پس از آغاز ارائه کمک بدون اطمینان از این که کس دیگری در همان سطح توانایی یا بالاتر مراقبت را ادامه خواهد داد.
غفلت
غفلت یا نقص وظیفه بع این معنی است که از استانداردهای مراقبت پیروی نکنید و باعث آسیب بیشتر به مصدوم شوید. برای اثبات نقص وظیفه یا غفلت سه عنصر باید به اثبات برسد:
۱- وجود وظیفه ۲- نادیده گرفتن وظیفه (با ارائه مراقبت های غیر استاندارد)
۳- قصور فاحش و ایجاد آسیب و زیان
هر امدادگر از نظر حقوقی برای انجام عملیات امداد باید از دانش، مهارت و دقت لازم برخوردار باشد و در قبال عواقب ناشی از عدم انجام این وظیفه، بدون داشتن دلیل قانونی، از نظر کیفی مسئول است.
نادیده گرفتن وظایف
وظیفه داشتن به معنی پیروی از استاندارد مراقبت است. به کمک این استاندارد می توان کیفیت مراقبت و حفاظت از مصدومان آسیب دیده یا کسانی که به طور ناگهانی دچار بیماری شده اند را تضمین کرد.
به طور کلی، نادیده گرفتن زمانی است که شخص یا غفلت کند و یا مرتکب اشتباهی شود. کوتاهی یا قصورهمان کوتاهی از انجام کاری است که شخص دیگری با همان سطح آموزش در همان شرایط مشابه بتواند آن کار را انجام دهد. تخطی در واقع خطایی است که شخص دیگری با همان سطح آموزش در همان شرایط یا شرایط مشابه آن را مرتکب نشود. قصور مانند فراموش کردن پوشیدن لباس فرم توسط امدادگر است، و بریدن محل نیش مار نوعی تخطی است.
اگر قصور در درمان به آسیب منجر شود، می تواند به طرح دعوی خسارت منجر گردد. اما اگر مصدوم به نتیجه ای کمتر از نتیجه ی مطلوب دست یابد نمی توان او را به قصور متهم کرد. در قصور مدعی باید ثابت کند که در نتیجه ی نقص وظیفه دچار آسیب گشته است و متهم بار اثبات را بر دوش دارد، اما در دعوی ضرب و جرح ویا تخطی،ردّ خطا بر دوش متهم است.
