باشگاه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت به گزارش ایسنا منطقه گیلان، همیشه بالا رفتن از کوه برای اکثر انسان‌ها سخت است و به دنبال آن بهانه زانو درد تازه می‌شود. برهمین اساس تصور دوچرخه سواری در کوهستان در نوع خود سخت‌تر خواهد شد اما فرض را بر این بگذارید که بناست با دوچرخه از رشت تا قله شاه معلم ماسوله در ارتفاع ۳۰۵۸ متری از سطح دریای بین‌المللی را رکاب بزنید که قطعا تصورش هم دور از ذهن است، اما بهروز صفرزاده با ۴۷ سال سن این مسیر را رکاب زده است.
بهروز صفرزاده که ورزش را با رشته بوکس شروع کرده است می‌گوید: مقام‌های مختلفی هم در این رشته کسب کردم اما مشکلات کاری باعث شد که نتوانم بوکس را ادامه دهم.
وی افزود: با توجه به علاقه‌ای که به طبیعت داشتم به سراغ کوهنوردی رفتم، ابتدا در گلگشت‌ها شرکت می‌کردم و بعد به صورت جدی در برنامه‌های کوهنوردی حضور یافتم و پس از بازنشستگی هم به عنوان راهنما در برنامه‌های مختلف کوهنوردی داخل و خارج استان حضور می‌یابم.
این دوچرخه سوار کوهستان ادامه داد: امسال ۶ تجربه صعود به دماوند و دو تجربه صعود به سبلان دارم، در حال آماده سازی برای صعود به دماوند با دوچرخه هستم.
صفرزاده در پاسخ به این سوال که چرا به سراغ دوچرخه سواری کوهستان رفتید؟ گفت: از کودکی با دوچرخه سواری عجین بودم و حتی مسیر خانه تا محل کار را با دوچرخه رفت و آمد می‌کردم، در یکی از صعودهایی که چندسال قبل به دماوند داشتم با یک دوچرخه سوار کوهستان آشنا شدم و از همان روز ایده دوچرخه سواری کوهستان شکل گرفت و به مرور تمرینات دوچرخه سواری را منظم و هدفمند کردم.
وی با بیان اینکه در حال حاضر روزی چهار ساعت رکاب می‌زنم، تصریح کرد: برای نخستین بار هم با دوچرخه به درفک صعود کردم که پس از آن برای رفتن به شاه معلم برنامه ریزی کردم.
صفرزاده با اشاره به اینکه رشت در پایین تر از سطح آب‌های بین‌المللی قرار دارد، گفت: برای رکاب زدن به شاه معلم ساعت ۵ صبح به همراه یکی از دوستانم از رشت حرکت کردیم و ساعت ۹ و نیم به ماسوله رسیدیم که به علت مشکلی که برای ایشان پیش آمد، از ادامه دادن انصراف داد و مابقی را به تنهایی ادامه دادم که ساعت ۱۱ به دوره گیله رسیدم و در نهایت ساعت ۱۵ به شاه معلم صعود کردم.
این ورزشکار گیلانی در ادامه بیان کرد: یکی از برنامه‌هایی که دارم رکاب زدن از رشت تا دماوند به مسافت ۴۲۰ کیلومتر است.
وی با اشاره به خاطره نخستین صعود خود به سبلان و دماوند گفت: بارها برای صعود به سبلان تلاش کردم اما چون تجربه هم‌هوایی و ارتفاع زدگی را نداشتم و حتی برای اولین بار در سبلان دچار حالت تهوع و سردرد شدید و خواب آلودگی ناشی از ارتفاع زدگی شدم و برای خودم با تجربه ورزشی که داشتم عجیب و باعث خجالت بود اما برای دیگر کوهنوردان موضوع کاملا عادی به نظر می‌رسید. زمانی که از سبلان برگشتم برنامه‌های کوهنوردی را به صورت جدی دنبال کردم.
صفرزاده با اشاره به اینکه کوهنوردی به فرد انگیزه زیستن و تلاش بیشتر می‌دهد و به قدری لذتبخش است که بارها غبطه میخورم که ایکاش از اول هم کوهنورد می‌شدم، تصریح کرد: هربار که با تمام سختی‌ها از کوهی بالا می‌روم، زمان برگشت احساس شادی و سبکی خاصی می‌کنم وشاید بتوان گفت کوه یک رویای مصور است و این انگیزه را می‌دهد که باید سالم بود و از زندگی لذت برد.
وی با بیان اینکه پیشنهاد می‌کنم دوچرخه سواری کوهستان را جدی بگیرید، ادامه داد: استان گیلان به جهت تعدد قلل این ظرفیت را دارد که در صورت وجود یک باشگاه دوچرخه سواری کوهستان و ارائه برنامه‌های آموزشی مدون بتواند در این رشته مهیج، ستاره ورزشی به کشور معرفی کند.
منبع : خبرگزاری ایسنا
