منطقه صعود : لنگرود
تاریخ اجرا : ۸/۱/۹۳
تعداد نفرات شرکت کننده : ۱۶۴ نفر
اولین برنامه سال ۹۳ مثل هرسال برنامه عمومی درنظرگرفته شد. عطاکوه قله ای بود که توسط هیئت مسئولین جدید برای اجرای برنامه انتخاب شد. ساعت حرکت ۶ بود که بدلیل تجمع گروهی دیگر درمحل همیشگی تجمع گروه ( پپسی ) هیئت مسئولین تصمیم گرفت که ایستگاه را به پردیس ( دهنه منظریه ) تغییر دهند تا از بی نظمی های احتمالی جلوگیری شود، اما این تغییر نیز مشکلاتی بهمراه داشت. حضور مأمورین امنیتی و کلانتری در محل تجمع زودتر ازهمنوردان ( که به تفکیک مینی بوسهای آقایان و خانمها انجامید) ، قهرکردن یکی از راننده های مینی بوس از ترس مشکلات احتمالی و پیداکردن ماشینی دیگر جهت جایگزین کردن آن و… که همه اینها باعث تأخیری حدود ۱ ساعت درحرکت مینی بوسها شد. اما ماجراهای صعود لیلاکوه تمام شدنی نبود. پس از حرکت یکی از مینی بوسهای حامل خانمها بین راه پنچرشد و مینی بوس دیگری با سه سرنشین تا کوچصفهان آمد که با درایت یک عضو پیشکسوت هیئت مسوولین به رشت برگردانده شد.

سرانجام پس از پشت سرگذاشتن همه این موانع با اختلاف زمانی بیست دقیقه ای مینی بوسها به لنگرود رسیدیم و همچنان منتظر ماجرایی دیگر..
عطا کوه  با ارتفاع حدودی  ۷۰۰ متر  که در قسمت  جنوبی شهر لنگرود قرار دارد ، مطرح ترین کوه این شهرستان میباشد که بدلیل سهولت دسترسی و مسیر مشخص در تمامی فصول سال میزبان افراد زیادی اعم از کوهنوردان و یا علاقمندان به طبیعت میباشد.
پس از کوهپیمایی اندک، ساعت ۱۵/۹ به محل صبحانه رسیدیم، که البته مکانی بین راه صعود کوهنوردان و نه چندان مناسب برای استراحت حدود ۱۶۴ نفر کوهنورد بود. در این محل که آخرین خانه در این مسیر به چشم می خورد چشمه ای با حوض کوچکی قرار دارد اما آب قابل شرب نمی باشد. پس از صحبتهای سرپرستی که از بلندگو شنیده میشد و پس از یک ساعت استراحت ساعت ۱۵/۱۰ با سوت سرپرست به سمت قله به راه افتادیم.
بالاخره پس از حدود یک ساعت و نیم کوهنوردی به محل نهار و استراحت گروه رسیدیم که حدود بیست دقیقه با قله فاصله داشت. پس از استراحت و صرف نهار با اعلام سرپرست برنامه های فرهنگی اجرا شد  که با انجام بازیهایی شاد به پایان رسید و روزی خاطره انگیز و مفرح را در ذهن شرکت کنندگان باقی گذاشت.
سرانجام ساعت ۳ بعدازظهر با پایان برنامه فرهنگی  به سمت پایین به راه افتادیم و در محل صبحانه جلسه پایانی برگزارشد. نهایتا در ساعت ۵۰/۵ به محل مینی بوسها رسیدیم جایی که آخرین ماجرای صعود لیلاکوه منتطرمان بود. مینی بوسها با اینکه هنوز از وقت قراربرگشت نگذشته بود یکی پس از دیگری با یکی دوصندلی خالی بسمت مقصد برگشتند تا مینی بوس آخر با ۶ سرنشین بیشتر تصمیم بگیرد درلاهیجان برای حل مشکل از مینی بوسهای خطی استفاده کند!!
و اینگونه صعود لیلا کوه که به قول یکی از همنوردان  ” کوهنوردی با مانع ”  نامیده شد به پایان رسید. صعودی خاطره انگیز که دستاوردهای خاص خودش را برای گروه بهمراه داشت.

به امید صعود بر فراز قله های زندگی
کمیته فنی گروه کوهنوردی تیلار رشت