باشگاه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت سال ۲۰۱۰ میلادی ، به عنوان سال تنوع زیستی نامگذاری شده بود، تنوع زیستی گنجینه ی بی جایگزینی است که یک بار به ما اهدا شده و باید آن را مانند ثروت های فرهنگی و یادمان های میهنی پاس بداریم. با جلوگیری از احداث تله کابین درفک ، به حفظ تنوع زیستی کشورمان کمک کنیم، مطمئن باشیم که حتی از جنبه اقتصادی ، نگاهداشت این گنجینه ، سود به مراتب بیشتری برای ما خواهد داشت تا ساخت هتل ۷ ستاره و یا طولانی ترین تله کابین و کافی شاپ و پیست اسکی ، چرا که باقی ماندن آبخیزها و دسترسی به منابع آبی( جنگل . مرتع سالم ،پیش شرط آن است). برای یک اقتصاد پایدار بسی ضروری تر است . به علاوه ، همانگونه که مشاهدات تجربی نشان می دهد و همانگونه که ادوارد ویلسون در کتاب تنوع حیات یاد آور می شود،هر ساله مردم بیشتری در سراسر جهان حاضر به پرداخت پول برای دیدن (( زمین در وضعیت پیش از سلطه بشر بر همه جا)) می شوند، چه اکثریت مردم خودمان که گرفتار آشوب زندگی ماشینی شده اند و چه اکثریت مطلق گردشگران خارجی که ایران را مقصد خود قرار می دهند ، خواهان هتل ۵ ستاره و تله کابین نیستند، بلکه در جست و جوی محیط های طبیعی و سکونتگاههای سنتی هستند.
تله کابینی برای تخریب طبیعت.
خط های بالابر (تله کابین ها) که در کوه های ایران کشیده شده اند ، چندین اثر مخرب بر طبیعت داشته اند :۱- جاده کشی های افراطی و برشی دامنه های مرتع یا جنگل در امتداد خط بالابر و در امتداد جاده های ارتباطی ۲- آسیب رسانی جدی به اقتصاد محلی و جایگزین کردن تولید کشاورزی و دامی با گردشگری ناپایدار ۳- کشاندن جمعیت بالاتر از ظرفیت به منطقه و فرسوده ساختن زمین۴- آلوده سازی منطقه با ریخت و پاش زباله و مواد سوختی دستگاه های مربوط به بالابر و خودرو ها ۵- تخریب زیست بوم های حساس و نابود سازی حیات وحش ، با تکه تکه کردن زیستگاه ۶- ایجاد آلودگی صوتی و بصری ۷- آسیب رسانی به منابع آب با تخریب آبخیزها.
در پشت طرح هایی که به عنوان طبیعت گردی با توسعه مناطق نمونه گردشگری مطرح می شوند، غالباً تلاش هایی جدی برای گسترده ساختن عرصه های قابل ساخت و ساز ، با کمترین هزینه ممکن برای تصرف زمین ،در جریان است چرا که گرفتن زمین از عرصه های بکرمنابع طبیعی یا مناطق حفاظت شده، نه تنها هیچ هزینه ای ندارد بلکه ارزش افزوده ای تا دهها و صدها برابر دارد.
تله کابین ها ، با تخریب دور دست ترین عرصه های طبیعی (کوهستانها )آخرین بقایای طبیعت بکر و حساس ترین زیست بوم های کشور را نشانه گرفته اند،این اثر تخریب ، در باریکه ی خزر ، تتمه ی سرمایه ملی کشور را در عرصه جنگل های هیر کانی نابود خواهد کرد و به این دلیل لازم است همه طبیعت دوستان کشور و سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان جنگل ها و مراتع ، با جریان تله کابین کشی ، به ویژه در جنگل های شمال ، مقابله کنند.
طولانی ترین و مخرب ترین تله کابین؟!
یکی از مناطق کوهستانی و جنگلی حساس شمال ایران، منطقه درفک در شهرستان رودبار گیلان است. اگر اخیراً به درفک از جبهه جنوبی رفته باشید جاده ساخته شده از روستای راجعون با لارنه پیش چشم قرار می گیرد. به دلیل کمبود آب در منطقه و موضوع برداشت و انتقال آّب برای تله کابین تنش های محلی شدت گرفته است . مسئله دیگر اینکه عده ای فرصت طلب از هم اکنون در کاسه درفک کلبه هایی(به جز کلبه های سنتی قدیمی که مربوط به دامداران است) ساخته اند تا لابد پس از احداث تله کابین ، اراضی را به فروش برسانند.
آن طور که مسئولان منطقه گفته اند ، طرح های جانبی تله کابین درفک در گستره ای به مساحت بیش از ۲۰۰ هکتار با ساخت هتل ۷ ستاره! ، کافی شاپ ، رستوران ، پیست اسکی ( که با برف اندک سالهای اخیر بیشتر به شوخی می ماند) و تاسیسات دیگر اجرا خواهد شد. دست اندر کاران طرح گفته اند که طول خط بالابر نزدیک به ۱۳ کیلومتر خواهد بود و این تله کابین (طولانی ترین خط بالابر جهان) خواهد شد. گذشته از اینکه این سودای دستیابی به (ترین های جهان) به هر قیمتی چقدر مخرب است معنای دیگر این گفته آن است که تا به حال در هیچ جای جهان چنین جنگل زدایی و دو تکه سازی طبیعت اجرا نشده است ! از سوی دیگر کار تله کابین محدود به این ۲۰۰ هکتار نخواهد شد چرا که ۱۸ هزار هکتار از جنگل ها و مراتع منطقه به عنوان منطقه نمونه گردشگری تعریف شده و تجربه نشان داده است که ساخت و سازهای جانبی اینگونه طرح ها چه توسط مدیران طرح اصلی و چه توسط دستگاه های دولتی و نهادها و چه توسط سود جویان محلی و غیر محلی اثراتی به مراتب بیش از اثر تخریب طرح اولیه خواهد داشت. متاسفانه مثل اینکه طبیعت نیز قهر خود را آغاز کرده و در باد گرم اخیر در استان ۱۵ هکتار از جنگلهای درفک شامل توسکا ،راش،ممرز دچار حریق شده و از بین رفته است.
ناصر یعقوبی
۲۱/۹/۸۹
