باشگاه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت کوه: زمینی که نسبت به پیرامون خود به طور مشخصی برجسته تر بوده و دارای دامنه های شیب داری باشد. ارتفاع دقیقی برای آن تعریف نشده است ولی معمولن زمین هایی را که حدودا ۶۰۰ متر از اطراف خود بلند تر باشند کوه می نامند
تپه: به بلندی هایی با اختلاف ارتفاع کمتر از ۶۰۰ متر نسبت به زمین مجاور تپه گفته می شود.
قله:بلند ترین نقطه هر کوه را قله می نامند ممکن است در بالای برخی از کوهها چند قله هم ارتفاع وجود داشته باشد در مورد کوههایی که در راس آن دو یا چند قله نا هم ارتفاع وجود دارد قله بلند تر را قله اصلی و قله های کوتاه تر را قله فرعی می نامند.
یال: محل برخورد دو دامنه شیب دار را در بالاترین نقطه تماس یال می نامند
خط الراس:به خط اصلی و بلند ترین یال بین دو قله که محل تقسیم آب باران باشد خط الراس گفته می شود.وا‍ه فارسی معادل آن آب پخشان است. خط الراس اصلی محل تقسیم دو حوزه ی آب ریز جداگانه است در حالی که خط الراس فرعی با این که محل تقسیم آب است اما آب های سرازیر شده از هر دو قسمت آن به یک حوزه ی آب ریز ریخته می شود.
گردنه:پایین ترین نقطه خط الراس های دو قله را گردنه می نامند معمولن دو دره از طرفین کوه سرازیر می شوند در نتیجه گردنه شکلی شبیه زین اسب دارد.
دره:محل برخورد دو دامنه شیب دار در پایین ترین نقطه تماس را دره می نامند.دره معمولن محل عبور رودخانه های دائمی یا فصلی است.
خط القعر:ژرف ترین نقاط بستر یک رودخانه یا دره را خط القعر می نامند.
صخره: سنگ های یک پارچه و بزرگ را که بتوان حداکثر با یک طول طناب (۴۰ متر) صعود نمود صخره می گویند.
گرده:یالهایی که شیب آن ها زیاد بوده و بیشتر از مناطق سنگی و صخره ای تشکیل شده باشد
دیواره: به مناطقی گفته می شود که دارای سنگهای یکپارچه با شیب زیاد بوده و بلندی آن بیش از یک طول طناب نیاز می باشد.
راه پاکوب: مسیرهایی که در اثر رفت و آمد کوهپیمایان و کوهنوردان در مناطق کوهستانی ایجاد می شود
راه مالرو:به مسیرهایی که جهت رفت و آمد حیوانات اهلی از دامنه به ارتفاعات ایجاد شده است
جان پناه : مکانی که به اندازه یک اتاق کوچک و گاهی متوسط در ارتفاعات کوهستانی بنا شده و بعضی از کوهپیمایان و کوهنوردان از آن جهت اطراق و بیتوته موقت و ضروری استفاده می کنند.
پناهگاه:مکانی که دارای بنای ساختمانی متوسط تا بزرگ می باشد و در کوهپایه ها و ارتفاعات متوسط بنا شده که کوهنوردان از آن به عنوان محل استراحت و اطراق استفاده می کنند.
زیگزاگ: به پیمایش هایی که در آنها جهت بالا رفتن و پایین آمدن به سمت چپ و راست حرکت می کنیم تا شیب مسیر کاهش یابد.
تراورس: به هر گونه حرکت عرضی در یک مسیر که تغییری در ارتفاع ایجاد نکند .
شن اسکی:
به شیب های شنی که مقدار سنگ ریزه آن به اندازه ای است که کفش تا نیمه یا بیشتر در آن فرو می رود .البته برای حفظ محیط زیست بهتر است از این مسیرها کمتر استفاده شود.
منبع: طرح درس کارآموزی کوهپیمایی فدراسیون کوهنوردی
مطلب مفیدی بود. ممنون.