” بیانیه تیرول به مثابه ی بهترین شیوه عملکرد در ورزش های کوهستانی”

در سرتاسر دنیا میلیونها نفر به کوهنوردی ، کوهگردی ، گلگشت و صخره نوردی می پردازند . در بسیاری از کشورها ورزشهای کوهستان بخش قابل توجهی از زندگی روزانه را تشکیل می دهد .
از نظر انگیزه های لازم برای پرداختن به یک فعالیت ، کمتر فعالیتی را می توان یافت که تا این حد جذابیت و کشش داشته باشد .
این رشته از ورزشها ، برای علاقمندانشان این فرصت را بوجود می آورند تا برای خود اهداف مشخصی را در نظر گرفته و بر اساس آن فعالیتی بلند مدت و با ارزش را دنبال نمایند . ازجمله جذابیت ها و انگیره های موجود در این رشته از فعالیت ها می توان به ؛ تامین سلامت ، تحرک ، ارتباط با طبیعت ، انگیزه های اجتماعی و در نهایت لذت کشف و ماجراجوئی اشاره کرد .
بیانیه تیرول به منظور مشخص نمودن بهترین شیوه عملکرد و رفتار در ورزشهای کوهسنان در ۸ سپتامبر سال ۲۰۰۲ طی نشستی که به آینده این ورزش ها نظر داشت ، منعقد شد .

این بیانیه شامل مجموعه ای از ارزشها و نکات اخلاقی می باشد که برای کمک به عملکرد صحیح علاقمندان رشته های مرتبط با طبیعت و کوهستان تدوین شده است .

بیانیه تیرول درواقع مجموعه ای از قوانین یا دستور العمل های جزء به جزء نیست بلکه :

• – به ارزشهای اساسی و بنیادین این گروه از ورزشها در دنیای امروزی می پردازد .
  – اصول و استاندارد های کلی سرپرستی و هدایت های تیمی را بیان می کند .
  – الگوئی از معیار های اخلاقی در شرایط نامعین را به تصمیم گیرندگان ارائه می دهد .
  – اصول اخلاقی ای را که مردم عادی می توانند این گونه از ورزشها را با آن قضاوت کنند در اختیار می گذارد.
  – برای مبتدیان این ورزش ها از بایدها و نباید های اخلاقی این فعالیت ها می گوید .
  – هدف بیانیه تیرول آن است که امکان شناسائی استعداد و کشش درونی نسبت به ورزشهای کوهستانی ؛ رشد شخصی و اجتماعی ؛ همچنین درک فرهنگی و آگاهی از محیط را برای علاقمندان ایجاد کند و در همین راستا از ارزشهای نانوشته سنتی و جذابیتهای ذاتی این فعالیتها استفاده کرده و درجهت تامین نیازها و مقتضیات زمان بهره برداری نماید .

ارزشهای بنیادینی که بیانیه تیرول بر اساس آن نوشته شده است ، طیف وسیعی از ورزشهای کوهستان ازگلگشت گرفته تافعالیت در ارتفاعات بالارا پوشش می دهد .
اگرچه ممکن است راهکارهای این بیانیه برای نخبگان ورزش های کوهستان اندک به نظر برسد ، اما بخش عمده ی این توصیه ها متوجه تمامی علاقمندان به این دسته از فعالیت ها می باشد .

بیانیه تیرول نظر مخاطبین خود را به درک مفاهیم زیر جلب می نماید :
– پذیرش خطرات و مسئولیت ها
– برقراری توازن بین اهداف ، مهارتها و تجهیزات موجود
– عملکرد صحیح و گزارش صادقانه
– تلاش برای انجام بهینه ی این ورزش و عدم توقف در یادگیری و آموزش
– داشتن صبر ، توجه و کمک به یکدیگر
– مراقبت از اجزای طبیعی و وحشی محیط کوهستان
– حمایت و توجه به گروههای محلی ، بومی وتلاش درجهت کسب رضایت آنها .

بیانیه تیرول براساس سلسله مراتب ارزشی زیر استوار می باشد :
۱- شان انسانی : بیانیه تیرول بر این باور است که انسان آزاد آفریده شده است و از نظر شان و مرتبه تمامی انسانها برابر و بدون در نظر گرفتن جنسیت دارای حقوقی مساوی هستند و می بایست رفتاری برادرانه با هم داشته باشند .
زندگی ، آزادی و خوشبختی : به عنوان اصلی غیر قابل انکار درحقوق انسانی و با نظر گرفتن مسئولیت های خاص در ورزشهای کوهستانی ، این بیانیه قصد دارد در سه زمینه ” زندگی ، آزادی و خوشبختی ” و درجهت حفظ حقوق انسانها در جوامع کوهستانی موثر باشد .
۲- دست نخورگی طبیعت : این بیانیه پیمان نامه ای است درجهت امنیت ارزشهای زیست محیطی ، حفظ ویژگی های دنیای وسیع کوهستان ، حفاظت و حمایت از گونه های گیاهی و جانوری که درمعرض خطر هستند .
۳- همبستگی و اتفاق نظر : پرداختن به ورزشهای کوهستان فرصتی مغتنم درجهت مشارکت و گسترش فعالیت های گروهی ، ایجاد تفاهم و غلبه بر موانع ناشی از تبعیضات جنسی ، تفاوت های سنی ، ملیتی ، اخلاقی ، اعتقادی و سطح توانائی اجتماعی را بوجود می آورد .
۴- خودباوری : این ورزشها دارای قابلیت لازم برای پیشرفت هائی قابل توجه و با ارزش در جهت نیل به اهداف و خواسته های شخصی می باشد .
۵- حقیقت : لزوم وجود صداقت و راستی برای رسیدن به اهداف مورد نظردر ورزش های کوهستانی و صعود ها ضروری است . اگر فریب و دو رنگی جایگزین حقیقت شود ، رسیدن به هدف ناممکن و یا بی اعتبار می شود .
۶- رسیدن به درجات عالی تر : یکی از ویژگی های این رشته ورزشها در آن است که با پرداختن به آنها می توان به اهدافی که پیش از این قابل دسترس نبودند ، دست یافت و مجموعه ای از اهداف اصولی و عالی تر را برای خود تعیین کرد .
۷- ماجراجوئی : برای اداره خطر در ورزش های کوهستان قضاوت های صحیح ، مسئولیت پذیری و داشتن مهارت ضروری است . تنوع حاکم بر این ورزش ها این امکان را فراهم می سازد تا هر کس بنابر علایق ماجراجویانه خاص خود و با درنظر گیری مهارت هایش در مقابل خطرات موجود ، بدان بپردازد . ( تناسب و تعادل بین خطر ومهارت )

” بندهای بیانیه تیرول “

بند ۱ – مسئولیت های فردی :
اصل اخلاقی :
” کوهنوردان و صخره نوردان در وضعیتی به این ورزش می پردازند که احتمال خطر وحوادث درمحیط برای آنان وجود داشته و ممکن است امکان کمک موجود نباشد . با درنظر گیری این واقعیت ، آنان به این فعالیت پرداخته و خود مسئول سلامت و حفظ جانشان هستند . فعالیتهای آنان نباید اطرافیان یا محیط پیرامون آنهارا به خطر اندازد . ”
توصیه های بیانیه تیرول :
– ما اهداف ورزشی مان را بر مبنای مهارت های واقعی خودمان و نفرات تیم و بر اساس وضعیت کوهستان انتخاب می کنیم . انجام ندادن صعود می بایست یک گزینه ی ارزشمند به حساب آید .
– اطمینان حاصل می کنیم که آموزشهای لازم جهت هدفی که با دقت طراحی کرده و محیای آن هستیم ؛ را داریم .
– اطمینان حاصل میکنیم تجهیزات کامل را داریم و نحوه استفاده ازآن را می دانیم .

بند ۲ – روحیه ی تیمی :
اصل اخلاقی :
” اعضای گروه در برنامه های کوهنوردی و ….. باید آمادگی پذیرش شرایط تیم را داشته و منافع و توانائی های جمع را مد نظر داشته باشند . ”
توصیه های بیانیه تیرول :
– هر عضو گروه می بایست مسئولیت سلامت اعضای تیم را در نظر گرفته و آن را بر عهده گیرد .
– هیچ عضو تیم را نباید تنها رها کرد . در صورتیکه این جدائی خطر داشته باشد و زندگی شخص را تهدید کند .

بند ۳ – گروههای کوهنوردی :
اصل اخلاقی :
” به تمام افرادی که در محیط کوهستان برخورد می کنیم به یک میزان احترام می گذاریم . حتی در شرایط بحرانی وتنش زا هم فراموش نمیکنیم که باسایرین آنگونه رفتار کنیم که دوست داریم با ما رفتارشود . ”
توصیه های بیانیه تیرول :
– هر آنچه می توانیم انجام می دهیم تا کسی را به خطر نیندازیم و سایرین را از خطرات احتمالی مطلع سازیم .
– به عنوان یک بازدید کننده به قوانین محلی احترام می گذاریم .
– بیش از حد نیاز مزاحم دیگران نمی شویم و اجازه می دهیم گروههایی که سریع تر حرکت می کنند ازما بگذرند و مسیر را اشغال نکرده و دیگران را منتظر نمی گذاریم . ( سد معبر نمی کنیم . )
– گزارش صعود ما بدرستی تنظیم شده و ناظر بر جزئیات وقایع می باشد .

بند ۴ – حضور و بازدید از کشورهای خارجی :
اصل اخلاقی :
” به عنوان مهمانی در فرهنگ های بیگانه می بایست همواره با ادب و بردباری با آن مردم رفتارکنیم .( با میزبان های خود ) . به کوه های مقدس و سایر امکان مقدس احترام بگذاریم . همواره آماده همکاری و همراهی با مردم و جوامع محلی باشیم . درک فرهنگ های بیگانه بخشی از تکمیل تجارب صعود است . ”
توصیه های بیانیه تیرول :
– همواره با مردم کشور میزبان با مهربانی ، صبر و احترام رفتار می کنیم .
– به شدت نسبت به قوانین وضع شده توسط کشور میزبان پای بند می مانیم .
– بهتر است پیش از شروع سفر ، در زمینه ی تاریخ ، جامعه ، ساختار سیاسی ، هنر و مذهب کشوری که به آن وارد می شویم ، اطلاعات کسب نمائیم تا درک بیشتری از مردم آنجا و محیط پیرامون خود داشته باشیم . در شرایط سیاسی ناپایدار و نامشخص از مشورت با افراد رسمی استفاده می کنیم .
– بهتر است کمی درمورد لغات و جملات کلیدی زبان آن مردم بدانیم . نحوه سلام و احوالپرسی ، تشکر و قدردانی ، روزهای هفته ، زمان ، اعداد ، …… . گاهی اوقات شگفت زده می شوید که تا چه حد این سرمایه گذاری اندک در کیفیت ارتباط تان موثر است . به این شیوه ما به درک متقابل فرهنگی کمک می کنیم .
– هرگز از فرصت تبادل مهارت های صعود خود با افراد مشتاق محلی غافل نشوید . ملحق شدن به اردوهایی که نفرات کشور میزبان در آن شرکت دارند بهترین راه برای تبادل تجارب است .
– تحت هیچ شرایط و به هیچ قیمتی با احساسات مذهبی میزبانان خود مخالفت نمی کنیم . برای مثال نباید برهنه در جائی حاضر شویم . ( بخصوص در جائی که از نظر مذهبی یا دلایل اجتماعی این کار قابل قبول نیست . ) اگر برخی از نظرات و بیانات مذهبی دیگران خارج از درک ماست ، صبر می کنیم و از قضاوت پرهیزمی نمائیم .
– به تمام ساکنین محلی در صورت نیاز ایشان کمک می دهیم . پزشک تیم گاهی در شرایطی خاص می تواند تغییرات سرنوشت سازی در وضعیت زندگی هر شخص بیمار بوجود آورد .
– درصورت مناسب بودن شرایط و به منظور کمک به اقتصاد مردم بومی از خدمات محلی موجود استفاده می کنیم .
– تمایل ما همواره بر همکاری با اجتماعات محلی کوهنوردی به وسیله کمک به شکل گیری زیر ساخت ها و حمایت از توسعه های احتمالی ، می باشد . برای مثال از همکاری در امور آموزش و خدمات آموزشی یا سرمایه گذاری های اقتصادی هماهنگ با محیط زیست و حفظ آن می توان یاد کرد .

بند ۵ – مسئولیت راهنمایان کوهستان و سایر سر پرستان :
اصل اخلاقی :
راهنمایان حرفه ای کوهستان ، سایر سرپرستان و اعضای گروه هر کدام باید به درک متقابلی از یکدیگر برسند و به خواسته ها و حقوق دیگری احترام بگذارد . برای رسیدن به درجه ی یک راهنما ، سر پرست یا عضو خوب باید خطرات و ریسک های هدف مورد نظر را شناخته و مهارتها ، تجارب و تجهیزات لازم برای رسیدن به آنها را فراهم نمود. بررسی شرایط جوی جزءلاینفک یک برنامه می باشد .
توصیه های بیانیه تیرول :
– راهنما یا سرپرست گروه می بایست مشتری یا عضو تیم را درموردخطر ذاتی هر صعود و سطح خطر صعود مورد نظر مطلع سازد و اگر تجربه لازم درمورد آن کار را داشتند آنان را در روند تصمیم گیری مشارکت داد .
– مسیر صعود و فعالیت باید بر اساس تجارب و مهارت های مشتری یا اعضای تیم انتخاب شود . با انتخاب مسیر مناسب می بایست ضمن ایجاد حس نشاط و لذت کافی از برنامه موجب ارتقاء سطح تجربه و آگاهی ها نیز شد .
– اگر لازم باشد راهنما یا سرپرست می بایست به محدودیت های توان خود اشاره کرده و در شرایط مناسب از اعضای تیم یا مشتریان همراهی بیشتری طلب کند . و همچنین مشتریان و اعضای تیم هم در صورتیکه فکر می کنند میزان خطر و ریسک انجام برنامه ای ، بیشتر از توان و مهارت آنهاست ، می بایست وضعیت خود را اعلام دارند تا جایگزین مناسب برای آنان در نظر گرفته شود .
– در شرایط صعودهای سخت و ارتفاعات بالا ، سرپرستان و راهنمایان می بایست با دقت نفرات تیم را در حداقل تعداد انتخاب کنند . ایشان باید مطمئن باشند که همه اعضاء کاملا نسبت به وجود محدودیت در حمایت و مراقبت از طرف سرپرست و راهنما ( در شرایط خاص ) آگاهی دارند .
– راهنمایان محلی همراهان بازدید کننده را از ویژگی های منطقه و شرایط موجود مطلع می سازد .

بند ۶ – حوادث و مرگ و میر
اصل اخلاقی :
” به جهت آمادگی برای رویاروئی با شرایط و وضعیت های اضطراری ، حوادث جوی و خطرات احتمالی کوهستان کلیه ی شرکت کنندگان در برنامه باید درک صحیحی از خطرات بالقوه داشته و از مهارت لازم و تجهییرات مناسب برای این شرایط برخوردار باشند و همچنین آمادگی کمک به یکدیگر و رویارویی با عواقب ناشی از یک واقعه ی ناگوار را داشته باشند . ”
توصیه های بیانیه تیرول :
– کمک به فردی که دچار مشکل شده است قطعا بررسیدن به هدف مقدم است . حفظ زندگی یک فرد یا کم کردن آسیب فرد مصدوم بسیار ارزشمند تر از تلاش و سختی نخستین صعود است .
– در شرایط اضطراری و زمانی که تیم نیازمند کمک می باشد و امکان دستیابی به کمک از بیرون وجود ندارد ، باید تمام توان و امکانات را متوجه کمک به فردی که دچار مشکل شده است سازیم . تا جائیکه خود را به خطر نیندازیم .
– شخصی که به شدت آسیب دیده یا در حال مرگ است را باید تا حد ممکن آرام نگاه داشته و به او کمک های زندگی بخش داد .
– در صورت فوت فرد سانحه دیده و در هنگامیکه امکان رسیدگی و انتقال فرد مصدوم و نجات آن بخاطر دور افتاده بودن منطقه وجود ندارد ، می بایست موقعیت و محل مورد نظر را دقیقا ثبت و تا حد امکان نشانه گذاری نمود تا یافتن مکان مورد نظر امکان پذیر باشد . – وسایل شخصی ، همچون دوربین فیلم برداری و عکاسی ، نوت بوک ، نامه ها و سایر وسایل شخصی فرد فوت شده می بایست برای تحویل به بستگان متوفی کاملا مراقبت شوند .
– تحت هیچ شرایطی نباید عکس های متوفی بدون اجازه و رضایت خانواده اش منتشر شود .

بند ۷ – دست یابی به مناطق کوهستانی و حفظ آنها
اصل اخلاقی :
” معتقدیم که آزادی دست یابی به مناطق کوهستانی و رشته های صخره ای با نگرشی مسئولانه حق ماست . می بایست همواره درحین اجرای برنامه ها نسبت به محیط پیرامون با حساسیت برخورد کنیم و مراقب طبیعت باشیم . ما به قوانین ، باید ها و نبایدهایی که در مناطق کوهستانی مورد توافق کوهنوردان است احترام می گذاریم و به سازمانها و مسئولین حفظ این مناطق توجه می کنیم . ”
توصیه های بیانیه تیرول :
– از اقداماتی که برای حفظ محیط کوهستان و حیات وحش آن لازم است ، حمایت می کنیم . ضمن پرهیز از ایجاد سر وصدا در محیط بکر طبیعت ، مزاحمت برای حیات وحش را به حداقل می رسانیم و سایر کوهنوردان را به انجام این امر ترغیب می کنیم .
– در صورت امکان برای رسیدن به مقصد از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده میکنیم تا ترافیک جاده ای را به حداقل برسانیم .
– به منظور پرهیز از تخریب و ایجاد مزاحمت برای محیط وحشی کوهستان ، در حین صعود و فرود روی مسیرهای مشخص حرکت می کنیم . در مناطق وحشی ، برای حفظ محیط زیست ، بهترین مسیر را انتخاب می کنیم .
– در زمان آشیانه سازی و زاد و ولد گونه های زیستی به محدودیت های دسترسی فصلی احترام میگذاریم و به محض مطلع شدن از زمان آن سایر کوهنوردان را هم مطلع می سازیم تا اطمینان حاصل کنیم آنان نیز وارد آن منطقه نمی شوند .
– در اولین صعود ، مراقب هستیم تا به گونه های نادر جانوری و گیاهی آسیب نرسانیم . در زمان ابزار گذاری ها و گشایش مسیرها تمام دقت خود را می کنیم تا حداقل تاثیر را روی محیط بگذاریم .
– افزایش نفرات در یک منطقه و عمومی سازی مسیرها با امکانات و شیوه های قدیمی می بایست با ملاحظات دقیق انجام شود . چرا که افزایش نفرات ممکن است حرکت بر روی مسیر را با دشواری همراه سازد .
– با استفاده از حداقل تکنیک های حمایتی آسیب رسان ، کمترین آسیب را به صخره ها می رسانیم .
– نه تنها زباله های خود را به مناطق شهری باز میگردانیم ، بلکه زباله های بر جای مانده از سایرین را هم با خود می آوریم .
– در غیاب سرویس های بهداشتی ، فاصله مناسب از خانه ها ، محل های کمپ ، نهرها ، دریاچه ها و چشمه ها را گرفته و تمام اقدامات لازم جهت پرهیز از آسیب به اکوسیستم را انجام می دهیم . از آنچه باعث آسیب به حس زیبایی شناسی سایرین می شود پرهیز می کنیم .
– ما محل کمپ ها را تمیز نگه می داریم ، از ریختن مواد دفعی تا حد امکان اجتناب می کنیم و یا بطور شایسته زباله هایمان را منهدم می سازیم .
– مصرف انرژی را به حداقل می رسانیم . خصوصا در کشورهائی که کمبود جنگل دارند و از فعالیت هائی که می تواند به کاهش آتی جنگلها منجر شود ، پرهیز می کنیم .
– در هنگام برگزاری اردو ها و بخصوص در شرایطی که جنگل ها در معرض خطر می باشند ، سوخت به میزان کافی برای تهیه غذای تمامی شرکت کنندگان را به همراه خواهیم داشت .
– گردشگری با هلی کوپتر می بایست در جائی که به طبیعت و فرهنگ منطقه ای آسیب می رساند به حداقل برسد .
– می بایست برای یافتن راه حل مناسب و مورد توافق طرفین در اختلافاتی که بر سر موضوع دست یابی به مسیر صعود با مالکین زمین ها و مسئولین و گروهها به وجود می آید ، مذاکره کرد .
– فعالانه در راه تحکیم و عمومی سازی قوانین حامی محیط زیست و بوجود آوردن زیر ساخت های ضروری اقدام می کنیم .
– با گروههای کوهنوردی و سایر تشکلهای زیست محیطی در مسائل سیاسی که به حفظ طبیعت و حوزه های پیرامون آن مربوط می شود ، همراه می شویم .

بند ۸ – سبک و شیوه
اصل اخلاقی :
” مشخص بودن کیفیت اجرای یک برنامه و روشهای حل مشکلات موجود درآن ، بسیار مهمتر از پرداختن به خود مشکل است . اینکه چگونه به مسائل بپردازیم مهمتر از آن است که صرفا به یک مسئله ( بصورت موردی ) پرداخته شود . ما سعی داریم اثری از خود در طبیعت بر جای نگذاریم . ”
توصیه های بیانیه تیرول :
– سعی داریم ویژگی های اصلی و ذاتی مناطق صعود را حفظ کنیم . خصوصا آنهائی که ارزش تاریخی دارند . این موضوع بدین معناست که کوهنوردان نباید حمایت های ثابت را در مسیر های موجود افزایش دهند . مگر در مواردی که با مردم محلی اتفاق نظر بدست آید و از طریق توافق نامه ، نخستین صعودکنندگان سطح ثابت گذاری ، جایگزین کردن ابزار جدید یا خارج کردن ابزار موجود را تغییر دهند .
– ما به گوناگونی رفتارها و رسوم منطقه ای احترام می گذاریم و قصد نداریم دیدگاههای خود را بر فرهنگ کوهنوردی دیگران تحمیل کرده یا انتظار نداریم روش آنها روی ما تحمیل شود .
– صخره ها و کوه ها منابع محدودی برای فعالیت و ماجراجوئی هستند و می بایست بین کوهنوردانی که دارای علایق فراوان و متنوع می باشند و همچنین نسل های آینده بدرستی تقسیم شوند . ما می دانیم که نسلهای آینده نیازمند یافتن راههای نو ماجراجوئی خود در این منابع محدود هستند . سعی می کنیم راهها و مسیرها را به گونه ای باز کنیم که فرصتی را از آیندگان نگیریم .
– در مناطق سنگنوردی که برای رول کوبی مانعی وجود ندارد ، مطلوب آن است که حتی در این گونه مسیرها از حداقل رول کوبی استفاده شود تا بدینوسیله به تمام سلیقه های گوناگون در صعود احترام گذاشته و فضای ایمن برای ماجراجویی های آتی راحفظ کنیم .
– مسیر هایی که از حمایتهای میانی سازگار با طبیعت برخوردار هستند نیز می توانند به اندازه مسیرهایی که نیازمند به رول کوبی می باشند ، برای کوهنوردان خلاق جذاب و امن باشند . بیشتر کوهنوردان می توانند در مورد جایگزین کردن حمایت امن طبیعی بجای استفاده از رول کوبی آموزش ببینند و باید بیاموزند که این روش در واقع ماجراجوئی بیشتری را برای آنها فراهم می کند و تجارب طبیعی و ارزشمندی را همراه دارد در عین حالیکه از نظر امنیت هم در همان سطح است ، البته فراموش نشود ایمنی زمانی بدست می آید که تکنیک های روش های صعود بدرستی آموزش داده شده باشد .
– در شرایط بحث و جدل میان گروههایی با سلیقه ها و علایق مختلف ، کوهنوردان باید از طریق مذاکره و بررسی موضوع اختلافات را حل کنند تا این تفاوت ها باعث ایجاد مشکلاتی نگردد که در نهایت امکان دسترسی آنها به منطقه رااز بین ببرد .
– هرگز نباید فشارهای اقتصادی روی مسائل اخلاقی صعود مردم یک منطقه تاثیر گذارد .
– داشتن سبک و روش خوب در مسیرهای ارتفاعات بالای کوهستان به معنای استفاده از طناب ثابت ، استفاده از داروی انرژی زا یا کپسول اکسیژن نیست .

بند ۹ – نخستین پیمایش
اصل اخلاقی :
” نخستین صعودها و گشایش مسیرها فعالیتی خلاقانه است و می بایست در حد امکان از نظر شیوه و سبک خوب و متناسب با سنت ها و معیارهای آن منطقه انجام شود و در برابر کوهنوردی محلی متعهدانه عمل نماید . در این کار نو می بایست نیاز های نسلهای آینده ی کوهنوردی را هم در نظر داشت . ”
توصیه های بیانیه تیرول :
– نخستین صعود باید از نظر زیست محیطی بی عیب و نقص انجام شود . این تلاشهای نو می بایست با قوانین محلی ، خواست مالکین زمین های منطقه و ارزشهای معنوی جامعه بومی هماهنگ باشد .
– با برش دادن سنگها و افزودن گیره ها قصد تخریت آنها را نداریم .
– درمنطقه آلپ نخستین صعودها باید منحصرا بصورت سر طناب انجام گیرد .
– بعد از احترام کامل به قواعد و رسوم محلی ، تعیین نوع و سطح حمایت ها و ثابت گذاری درمسیر برعهده نخستین گشاینده و صعودکننده است .
– درمناطقی که توسط گروه های محلی به عنوان زیستگاه حیات وحش یا محدوده های حفاظت شده مشخص شده اند ، به منظور بوجود آمدن کمترین آسیب محیطی ، می بایست از حداقل رول کوبی استفاده کرد .
– در نخستین گشایش ها و پیمایش ها می بایست با کمترین میزان سوراخ کردن و ابزار گذاری ثابت در مسیر صعود همراه باشد . ( حتی در کارگاههای ثابت هم از رول کوبی استفاده نشود ، مگر واقعا ضروری باشد . )
– مسیرهائی که شرایط انجام صعود و ماجراجویی را دارند ، می بایست تا حد امکان به شکل طبیعی خود باقی بمانند . باید به حمایت های میانی متحرک اعتماد کرد ( در جائیکه امکان آن وجود دارد . ) و رول کوبی فقط در زمان ضرورت و آنهم بر اساس شرایط مسیر استفاده نمود .
– ویژگی مستقل بودن مسیرهای مجاور نباید در اثر صعود ما در معرض خطر قرار گیرد .
– در زمان گزارش اولین صعود می بایست به جزئیات کار تا حد امکان با صحت و درستی پرداخته شود . صداقت کوهنورد و صحت گفته هایش تا زمانیکه مدارک مستدل ارائه ندهد به اثبات نمی رسد .
– کوههای ارتفاع بالا منابع محدودی هستند ، ما درمورد آنها بطور ویژه کوهنوردان را تشویق می کنیم تا بهترین روشهارا انتخاب کنند .

بند ۱۰ – حمایت مالی ، تبلیغات و روابط عمومی
اصل اخلاقی :
” همکاری بین حامیان مالی و ورزشکاران می بایست بصورت رابطه ای حرفه ای و در جهت منافع کوهنوردان تعریف شود . وظیفه ی جامعه کوهنوردی آموزش و اطلاع رسانی به افکار عمومی و رسانه ها در تمامی جنبه ها و به شیوه ای فعال می باشد . ”
توصیه های بیانیه تیرول :
– درک متقابل حامی مالی و ورزشکار برای معین کردن اهداف مشترک ضروری است . بسیاری از جنبه های ورزشهای کوهستان نیازمند مشخص شدن داشته های هر دو طرف ( ورزشکار و حامی مالی ) به گونه ای روشن و شفاف است تا بدین روش فرصت ها افزایش یابد .
– برای حفظ و افزایش سطح عملکرد ، کوهنوردان نیازمند حمایت مداوم از سوی حامیان مالی شان هستند . به همین دلیل ضروری است که حامیان حتی بعداز مجموعه ای از شکستها و عدم موفقیت ها همچنان به حمایت خود از کوهنوردان ادامه دهند . تحت هیچ شرایطی حامی مالی نمی تواند کوهنورد را مجبور به اجرای کاری کند .
– برای حضور دائم در رسانه ها می بایست مجاری ارتباطی ایجاد و ارتباط با آنهاحفظ شود .
– گزارش واقع گرایانه ی کوهنوردان از فعالیت هایشان آنها را به زحمت خواهد انداخت اما گزارش صحیح و صادقانه نه تنها اعتبار صعود آنان را افزایش می دهد بلکه به اعتبار این ورزش در نزد افکارعمومی نیز می افزاید .
– ورزشکار نهایتا خودش مسئول به نمایش گذاشتن اصول اخلاقی و روشهای عملکرد ( ذکر شده در بیانیه تیرول ) در رابطه با جوامع و محیط طبیعت نزد حامی مالی و رسانه ها و افکار عمومی است .

ترجمه و تلخیص : مینو ضابطیان و سعید صبور