باشگاه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت برنامه سبلان در تیر ماه با حضور ۳۷ نفر برگزار گردید. جذابیت سبلان در بین علاقمندان به کوهستان باعث شد که به یکباره با تقاضاهای فراوانی جهت شرکت در این برنامه روبرو شویم چند نفری یا اولین بار بود که قصد شرکت در برنامه گروه را داشتند یا مدت مدیدی بود که همراهمان نبودند , این امر مشکلاتی را در ثبت نام بوجود آورد. اجرای برنامه های دو روزه خارج استانی بخصوص صعودی مانند سبلان احتیاج به تدارکات خاص خود دارد . در این زمینه بحث وسیله نقلیه و رفت و آمد که تاثیر گذارترین فاکتور هزینه برنامه می باشد بسیار مهم است . بویِژه اینکه تعطیلات و گرانی سوخت باعث گشته که رانندگان مینی بوس قیمت های خود را فوق العاده افزایش دهند و این ماجرا دست روابط عمومی را در ثبت نام محدود می کند بگونه ای که باید با توجه به ظرفیت ماشین یا ماشینها ثبت نام نماید هر چند که در این برنامه در نهایت با کمک شایان آقای منصف یکدستگاه اتوبوس با قیمتی مناسب تهیه گشت . مورد بسیار مهم دیگر در ثبت نام توانایی افراد شرکت کننده است با توجه به زمان راهپیمایی و ارتفاع و سختی مسیر ها در چنین صعودهایی حضور بعضی افراد می تواند کل روند صعود را تحت تاثیر خود قرار دهد . ثبت نام در چنین صعود هایی با نگاه بر حضور افراد در برنامه های قبلی فصل و تمرین های میدانی شهر صورت می گیرد و در جلسه برنامه ریزی صعود پیرامون این مساله تصمیم گیری شده و مسئول روابط عمومی مبتنی بر این تصمیمات ثبت نام را انجام می دهد در مواقعی که با در خواست ثبت نام از طرف مهمانان جدید مواجه می شود ثبت نام قطعی این دوستان موکول می شود به پایان زمان ثبت نام و بررسی شرایط تعداد شرکت کنندگان , تهیه وسیله حمل و نقل و توان اجرایی و تدارکاتی گروه و در نهایت نظر هیات مسئولین با توجه به کسب اطلاع از سوابق کوهنوردی و توانایی فعلی دوستان درخواست کننده . این روند ثبت نام در گروه تیلار برای چنین برنامه هایی است , به گمان مان همچنان روندی ست صحیح و کارآمد . اما برای بعضی از دوستان و اعضایی که تقاضای ثبت نام مهمانانشان را داشتند این صحبت روابط عمومی مبنی بر ارائه پاسخ قطعی در روز بعد تعجب بر انگیز بود . با این تفاسیر برنامه سبلان با ۳۷ نفر شرکت کننده پر شور و به زعم مان موفق برگزار گردید. بزرگترین نقطه ضعف برنامه نحوه و مکان برگزاری جلسه پایانی بود. اجرای جلسه درون اتوبوس در حین حرکت اجازه مشارکت و بحث و بررسی مناسبی از برنامه را به شرکت کنندگان نداد که این جفایی بود به خود صعود و عوامل اجرایی آن . برگزاری جلسه در یک مکان مناسب و تحلیل شرکت کنندگان می توانست دست آوردهای فراوانی هم برای هیات مسئولین و هم برای حاضرین در برنامه داشته باشد . به هر حال در همان فضای نامنا سب دوستانی در بحث مشارکت نموده که به مطالب آنها اشاره خواهیم داشت . در زمینه تدارکات صعود تشکر فراوانی داریم از خانم شمشادی که علاوه بر تهیه اقلام و بسته بندی آنها با شب بیداری , صبح برنامه غذایی گرم و تازه پخت را برای ناهار به دستمان ما رساند . ناهاری لذیذ و دلچسب که اتفاقن همنوردمان خانم داشاد با تقسیم غذای خود با چند کودک محلی در روستا صحنه زیبایی را خلق و بر لذت ناهارافزود . نکته منفی و تعجب برانگیز در زمان ناهار ریختن اضافه ماکارونی درون دیگ در جوی آب توسط یکی از همنوردان بود. مساله بعدی شام شب اول در زمان استقرار در پناهگاه بود که دوستانی چند در جلسه پایانی هم به آن اشاره کردند. واقعیت اینست که درست کردن سوپ در ارتفاع با حجم بالا همچنان برایمان کاری مشکل است و فوت و فن اش به دقت دستمان نیامده در این میان به هنگام تاریکی رسیدن به پناهگاه ( که مقصر آن ماشین بود و نه سرعت حرکت گروه) و عدم همکاری شرکت کنندگان در بحث پخت و پز و تقسیم تدارکاتی , هرج و مرج ناشی از شلوغی بیش از حد پناهگاه مزید بر علت شد با توجه به صعود سراسری هلال احمر اردبیل در روزهایی تعطیل که سابقه این سالها نشان از حضور کوهنوردان از شهرستان های مختلف دور و نزدیک در سبلان را دارد در اقدامی خود خواهانه و به دور از شان ورزش کوهنوردی حتی اصول خود هلال احمر و صلیب سرخ تمامی مکانهای پناهگاه را اشغال نمود که مشکلات فراوانی برای کوهنوردان حاضر در منطقه ایجاد شد به گونه ای که حتی نتوانستیم از ظرفیت کامل چادر هایمان استفاده کنیم که این نکته مورد نقد دوستانی در جلسه پایانی قرار گرفت که جایشان تنگ و نامناسب بود ولی این شرایطی بود که هلال احمر بر ما تحمیل کرده بود با اینحال تمام دوستان شرکت کننده و حتی یک نفر از گروه کاشی خزر هم در چادر های ما جا گرفته و شب را به صبح رساند.
نکته دیگر مربوط به تدارکات عدم همکاری شرکت کنندگان در مباحث تدارکاتی است . کوهنوردی در تیلار یک امر جمعی است که با کمک و همیاری کلیه شرکت کنندگان در صعود انجام می پذیرد کلیه افراد باید با مسئولیت پذیری شرکت نمایند نه اینکه چونان مسافران یک شرکت توریستی به انتظار گرفتن خدمات باشند . حداقل انتظار از دوستان اینست که در کارهایی چون نصب چادر , تمیز نمودن چادر پس از استفاده و جمع آوری آن شرکت نمایند که متاسفانه در این صعود چند نفری کاملن از این نکته ها غافل بودند . آخرین مساله در زمینه تدارکات بحث ماشین نقلیه بود . استفاده از اتوبوس برای برنامه کوهنوردی برایمان بسیار جالب بود راحتی صندلی و آرامش در رفت و آمد بسیار دلنشین بود .راننده ای جوان و بسیار خوش اخلاق اما نا آشنا به مسیر که ناتوانی ماشین در سراشیبی های تند گردنه حیران و مسیر شاه ویل زمان بسیاری از ما گرفت , تاثیر فراوانی بر حرکت گروه داشت بطوریکه حرکت مان از شاه ویل با ۲٫۵ ساعت تاخیر انجام گرفت . با این حال برخورد لفظی یکی از مهمانان با راننده پیرامون سرعت حرکتش مورد تایید هیات مسئولین نبوده و همچنان تاکید می کنیم که اینگونه مباحث می بایست از طریق مسئولین گروه پیگیری گردد و مهمانا ن و شرکت کنندگان در صورت داشتن هر گونه مشکل و اعتراض باید به مسئولین گروه مراجعه کرده و برخورد مستقیم ننمایند.
در بررسی کمیته امداد و نجات نسبت به کم کاری مسئول کمیته در صعود در رسیدگی به وضعیت جسمانی افراد و مشکلات مربوط به ارتفاع و همچنین به همراه نداشتن فشار سنج در صعود به قله انتقاداتی وارد بود که از طرف مسئول کمیته هم پذیرفته شد. در مورد کمیته فنی نکته ای که نمود بیشتری پیدا کرد عدم پیگیری و بی تفاوتی مسئول فنی صعود در جمع کردن چادرها و آموزش این مساله به مهمانان جوان گروه بود . از مباحث فنی صعود باید به شیوه بازگشت گروه از پناهگاه به شاه ویل هم اشاره کنیم که کار اصولی و منطقی آن بود که مسیر را همچون رفت پیاده بر می گشتیم که متاسفانه جو غالب شرکت کنندگان بخصوص مهمانان و چند دوست جوان مبنی بر استفاده از لندرور به ناچار سرپرست را مجبور به گرفتن تصمیم بازگشت کل گروه از طریق لندرور ها نمود.
در کل تصمیمات سرپرست برنامه در هدایت تیم , تقسیم گروه به دو تیم در میانه شیب سنگ محراب و در بازگشت و سایر موارد مورد تایید هیات مسئولین قرار گرفت و در مجموع عملکرد عوامل اجرایی خوب ارزیابی شد. آرش قدیمی در جلو داری , مصطفی قامتی در راهنمایی بخصوص انتخاب مسیر صعود , عقبداری وحید شعبانی در روز اول و مسعود سلیم پور در روز دوم بسیار خوب ارزیابی شد. در مجموع صعود سبلان با توجه به شلوغی منطقه که در مسیر صعود زنجیره ای طولانی از کوهنوردان صحنه زیبایی خلق کرده بود برای گروه ما که از لحاظ تعداد نفرات تقریبن پر جمعیت ترین و در عین حال منسجم ترین گروه در منطقه(با توجه به تعداد بالای خودمان و اضافه شدن همنوردان کاشی خزر به جمع) بود بسیار خوب برگزار شد. صعودی شاد با ترانه خوانی ها و شوخی های انرژی بخش بهرام شالچی, علی گیلکی,مسعود سلیم پور, احمد آقا که مورد توجه سایر گروههای منطقه هم قرار گرفت . هر چند حدود شعر و ترانه های خوانده شده در برنامه مورد تذکر سرپرست واقع شد که در این مورد در جلسه پایانی بهرام به سلیقه بودن ارزش گذاری اشاره کرد و نهایت با توجه به این صعود و صعود دایله سر که چنین بحث هایی به همراه داشت روابط عمومی جلسه ای با موضوع نقش موسیقی در کوهنوردی با حضور اعضا و دوستان فعال و صاحب نظر در این زمینه برگزار نمود.
و در پایان می بایست به بحث حضور دوستان گروه کاشی خزرر اشاره کنیم . در طول هفته منتهی به صعود از دوستان خبرهایی شنیدیم مبنی بر حضور همزمان گروه کاشی خزر در منطقه , به نوعی که صعود شان همراه و همگام با ما صورت پذیرد, از طریق همان دوستان پیغام دادیم که اگر قرار به صعود مشترک است می بایست برنام ریزی توسط هیات مسئولین دو گروه در جلسه ای مشترک انجام پذیرد و لطفن این مباحث با هیات مسئولین تیلار هماهنگ گردد که این اتفاق نیفتاد در نهایت در روز برنامه با حضور و تقاضای همراهی شان مواجه شدیم . ضمن پذیرش این تقاضا نقدهایی هم به این شیوه عملکرد داشتیم که انتقادات فوق را همنوردان کاشی خزر پذیرفتند.
با سلام ها و درودهای فراوان خدمت هیات مسوولین محترم گروه و بخصوص دبیر عزیز آقای ملکی که با تحلیل و بررسی زیبای برنامه سبلان ، ارزش و اعتبار صعود خاطره انگیز فوق را دو چندان نمود !
تحلیلی عمیق ، جامع و اصولی که نشان از عمق درک و بینش بالای مجموعه گرداننده گان اصلی گروه نسبت به حرکت های اجتماعی از قبیل کوهنوردی دارد.