بررسی برنامه عمومی “گرمی”

با عرض سلام و ارادت  خدمت همه اعضاء و همنوردان عزیز !

سرانجام یک ماه گذشت تا قدمهای ما با کوه آشنا گشت . آری از برنامه عمومی قبلی که در اواسط اسفند ماه برگزار شده بود ، تقریبن یک ماه صبر کردیم تا به گرمی رفتیم. دراین میان هوای بارانی هفته قبل از اجرا (یازدهم فروردین) هم بی تاثیر نبود که مجبور شدیم یک هفته صعودمان را به تعویق بیاندازیم.  اول صبح ، با دیدن بعضی از بچه های قدیمی گروه (اعضای افتخاری) حسابی روحیه گرفتیم . البته غایب هم کم نداشتیم ، ۴۰٪ از اعضای هیات مسئولین این دوره و ۶۰ ٪ درصد هم از هیات مسئولین و همچنین بازرسان دوره قبل ، در برنامه نبودند و صد البته جای خالیشان حسابی به چشم می خورد .

باز هم دیر آمدن یکی از مینی بوس ها قدری ما را سردرگم کرده بود. اما هرچه بود راس ساعت ۶/۳۰ حرکت کردیم .  ۸ مینی بوس با ۱۶۳ همنورد به طرف روستای اسطلخ جان . آرش عزیز که در شناسایی این صعود قبل از اجرای اصلی زحمات زیادی کشیده بود ، سر یک دو راهی ماند تا مینی بوس ها به مسیرهای دیگر نروند. بی دردسر خاصی به محل مورد نظر رسیدیم . پرده ای راکه حامل پیام تبریک گروه به مناسبت عید نوروز و آغاز سال نو به روستاییان زحمتکش منطقه بود ، در جایی مناسب نصب کردیم و پس از یک ربع پیاده روی به محل صحبتهای سرپرستی رسیدیم . اگر چه آقای عابدی سرپرست اصلی برنامه در صعود حضور داشت ،اما بدلیل شرایط جسمی نه چندان آماده از قبول این سمت در آن روز انصراف دادو به جای وی آقای عطا جامعی سرپرست برنامه شد .  عطای عزیز آنطوری که باید صحبتهای خود را کامل بیان نکرد ، به نحوی که مسایلی از قبیل اعلام زمانبندی صعود از طرف کمیته فنی و یکی دو مورد کوچکتر دیگر ، از صحبتهای ایشان جا ماند . مکان و فضای صبحانه ما بسیار زیبا و دیدنی بود . ادامه مسیر از میان جنگلی زیبا با راهی باریک و مشخص که گهگاهی درختی افتاده در مسیر ، حرکت گروه را کند می نمود ، می گذشت .  حرف اول این صعود را بی تردید کوهیاران می زدند. با دقت خاصی در تمام مسیر طولانی تا چشمه گرمی که بالغ بر ۷/۵ کیلومتر بود ، با زحمت بسیار ،‌تلاش می کردند تا کل گروه بدون مشکل خاصی به انتهای مسیر برسند . بعد ازخوردن ناهار و قدری استراحت ، برنامه های فرهنگی به خوبی پیش رفت ، نوروزخوانی ، مطلبی در مورد آب و اهمیت آن ، یک شعر نو و همچنین موضوعی در خصوص تئاتر ،‌ مسایلی بودند که حقیقتن مورد توجه  اکثریت حاضران در برنامه قرار گرفت . بازی “خروس جنگی”  هم  با توجه به فضای موجود خوب و شاد به اجرا در آمد .

نوجوانی که با اصرار بیش از حد خود بدون توجه به پیچ خوردگی مچ پایش به انتهای مسیر آمده بود ، توسط دو کوهیار زودتر از بقیه  با توصیه سرپرستی  به پایین منتقل شد .  سپس همه گروه به خوبی پایین آمدند و در مکان صبحانه ، جلسه پایانی برگزار شد . آقای شکوری دوست محلی ما ، علت افتادن زیاد درختان در طول مسیر را ، برف سنگین آبان ماه گذشته زمانی که هنوز درختان دارای برگ بودند ، بیان نمود . فاصله زیاد بین صف بخصوص در هنگام برگشت را ، آقای جامعی (سرپرست برنامه) نبودن مشکل خاصی در مسیر از قبیل تعدد راه ها و همچنین اعتقاد به عدم تذکر مکرر در برنامه از طرف سرپرستی به مهمانان اعلام نمودند .  چند نفری هم از خوب اجرا شدن صعود گفتند . در مورد وجود زباله و اهمیت حمل آن بصورت شخصی صحبت شد . دو نفر از همنوردان نوجوان آنروز ما پولاد و بهروز هم در خصوص لزوم پوشیدن کفش مناسب در برنامه ها و عدم استفاده از هدفون و موسیقی بصورت شخصی در طول مسیر ، صحبتهایی کردند .

به هر صورت یک برنامه عمومی بود و هزار اما و اگر ، تقریبن با مشخصات مشترک همه برنامه های عمومی ، این صعود هم نقاط قوت و ضعف خود را داشت . اما از صحبت دیگران و تحلیل هیات مسئولین می شود این برداشت را نمود که بعضی از نقاط قوت آن از این قبیل است :  جدید بودن برنامه ، زیبایی مسیر ، آمدن تعداد قابل توجهی از همنوردان قدیمی ، نقش برجسته کوهیاران ، اجرای خوب برنامه های فرهنگی ، آشنایی اغلب شرکت کننده گان با اصول و معیارهای تعریف شده گروه در خصوص برنامه های کوه  به ویِژه عمومی . تلاش زیاد راهنما و جلودار برنامه در تنظیم حرکت کلی گروه .

و بعضی از کاستی های آن هم به شرح زیر است : عدم دقت برخی از اعضاء در ثبت نام ، لزوم دقت بیشتر هیات مسئولین بخصوص دبیر گروه در ارایه نکات قابل ذکر سرپرستی در برنامه های عمومی به سرپرست آن صعود ، حضور فعال تر سرپرست برنامه در طول مسیر و در میان صعود علیرغم همه زحماتی که ایشان در این برنامه کشیدند، کم بودن  چای در هنگام صبحانه . کمبود تقویم برنامه های گروه برای توزیع  بین شرکت کنندگان .

امیدواریم با کمک یکدیگر و دیدن نقاط قوت و کاستی های این صعود ، بتوانیم در آینده  شاهد صعودهای موفق تری باشیم تا این ورزش اجتماعی و فرهنگی را هرچه بیشتر و بهتر ، به اقشار مختلف مردم معرفی نماییم و در جهت رشد و اعتلای آن محکم تر گام برداریم .

با آرزوی موفقیت

گروه کوهنوردی تیلار رشت – فروردین ۹۱