باشگاه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت سالانه هزار کودک ساکن در مناطق کم ارتفاع، به نواحی مرتفع سفر می کنند ، بدون آن که دچار حادثه ای شوند. همان طوری که می دانید کودکان همچون بزرگسالان مجبور به قرار گرفتن در ارتفاع نیستند. با این وجود، اگر بزرگسالان مایلند همراه کودکان به ارتفاع سفر کنند، باید قادر به پاسخگویی به سوالات زیر باشند:
۱٫ آیا کودک واقعا این گونه سفر را دوست خواهد داشت؟
– یک تور مخصوص برای کودکان برنامه ریزی کنید.
– برای کودکان بازی و ماجراجویی برتر از صعود و دست یابی به قله است.
۲٫ آیا سفر مطابق تمایل و خواست خودخواهانه ی والدین می باشد یا بنا به نیاز کودک است؟
کودکان خردسال عموما توان کافی در بیان ناراحتی های فیزیولوژیکی خود ندارند، برای مثال حتی در صورت بی حس شدن انگشتان خود بعید است که قادر به بیان سرمای خطرناک باشند. (به خاطر نداشتن مهارت کلامی کافی) آنها ممکن است ساکت و آرام به نظر برسند. مرکز تنظیم دمای بدن در بچه ها و توانایی تطابق آن ها در مواجه با شرایط کم اکسیژنی در مقایسه با بزرگسالان تکامل نیافته است.
بیماری های مرتبط با ارتفاع در کودکان
کودکان حتی اگر توانایی صحبت کردن هم داشته باشند، نمی توانند به راحتی مشکل خود را بیان کنند. در کودکان زیر ۳ سال مسافرت به هر محیط جدید، احتمالا با تغییراتی در خواب، اشتها، میزان فعالیت و حوصله همراه است.
در برخی از بچه ها به ویژه محدوده ی سنی ۳ تا ۸ سال و کودکانی که مشکل یادگیری و برقراری ارتباط دارند، ممکن است در بیان علائم بیماری ناتوان باشند، تشخیص بیماری ناشی از ارتفاع مشکل است. در کودکان ۸ ساله و بالاتر، پیش بینی ناشی از ارتفاع اغلب مشابه همان روشی خواهد بود که برای بزرگسالان مطرح می باشد. در تمام گروه سنی (کودکان و بزرگسالان) علایم مربوط به بیماری ارتفاع اختصاصی نیست و می تواند با برخی تغییرات غیر مرتبط اشتباه گرفته شود . همزمان با بیماری هایی مثل مشکلات تغذیه ای، اختلالات روانی در طی مسافرت به مناطق دوردست نیز گزارش شده است. هرچند که به هنگام صعود با کودکان، عاقلانه است که چنین علایمی را ناشی از ارتفاع فرض کنیم، تا این که بیماری از طرق دیگر اثبات ، و برخورد مناسب با آن به عمل آید.
اگرچه اطلاعات در این زمینه ابتدایی است، زیرا کودکان نیز همچون بزرگسالان به زمان مشابه برای هم هوایی نیاز دارند و اگرچه اطلاعات علمی وجود ندارد، لیکن تاکید عمومی بر آن است که برای کودکان پیش دبستانی، ارتفاع محل خوابیدن مرتفع تر از ۴۰۰۰-۳۰۰۰ متر نباشد و ترجیحا ارتفاع محل خوابیدن کمتر از ۲۵۰۰ متر باشد.
نکات مهم دیگر:
خستگی: بچه ها ی کوچک به طور معمول محدوده ی علاقه مندی کوتاهی دارند و به راحتی پس از مسافرت های جاده ای نسبتا کوتاه خسته و بی حوصله می شوند، بنابراین بایستی برنامه ای هیجان آور و محرک، با دقت انتخاب شود.
توانایی فیزیکی: مسافتی که از یک کودک انتظار می رود، (در سطح دریا) که می تواند راه برود بایستی تخمین زده و برای هر بچه مورد استفاده قرار بگیرد مهم این است که که بچه ها فقط تا همان مسافتی که مایلند راه بروند.
بهداشت: در سفر به مناطق دور دست، مسافرت با نوزادان برای والدین با دلواپسی همراه می باشد، باید تلاش کرد بهداشت مناسب را در مورد آنان رعایت شود.
بیماری همزمان: احتمال گاسترو آنتریت در کودکان مسافر بیشتر از بزرگسالان نیست. اما کودکان مستعد پیشرفت سریع هستند، از دست دادن آب همراه با گاستروآنتریت تهدید کننده حیات برای آن ها است، با فراهم کردن محلول سالم خوراکی ORS که در جعبه کمک ها ی اولیه بایستی موجود باشد دریافت مایعات صورت می گیرد. دوز ORS کودکان بایستی تنظیم شود همانطوری که بیشترین ORS برای بزگسالان تولید می شود.
منبع : استانداردهای رسمی کمسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی،شماره۹
