باشگاه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت تبلور ارزش ها و ضدارزش های اخلا قی برای هر فرد مجموعه صفاتی است که از سوی یک جامعه یا افراد تشکیل دهنده آن مورد پذیرش قرار گرفته است. با گذر زمان تلقی اکثریت افراد جامعه و معیارهای مشترک اعضای آن به خرده فرهنگ و سپس فرهنگ عمومی تبدیل می شود.
از جمله ضدارزش هایی که در جامعه ما تقریبا تبدیل به فرهنگ شده، رسیدن به اهداف شخصی بدون توجه به منافع مشترک جمعی و دستیابی به آن به هر قیمت ممکن است ولو اینکه عمل فرد منجر به از دست رفتن جان انسانی دیگر شود، حتی اگر آن خواسته غیرمادی و یک هدف متعالی باشد. اما غرض، نقد فرهنگ عمومی در حوزه ورزش ازجمله ورزش کوهنوردی است که چند صباحی است دوستدارانش را به کام حادثه کشانده و سرانجامی اسف بار را رقم زده و البته پس از هر حادثه مباحثی چون حادثه آفرین بودن ورزش کوهنوردی، عدم آموزش مناسب، نداشتن تجهیزات کافی و… مطرح شده است. اما آیا مشکلا ت جامعه کوهنوردی ما تنها به این موارد بازمی گردد؟
آیا اگر همه آموزش دیده باشند شاهد حوادثی اینگونه نخواهیم بود؟ یا اینکه دیگر کشورهایی که به صورت حرفه ای و در کوهستان های دشوار به صعود می پردازند، با تلفاتی اینچنینی روبه رو هستند؟ به زعم نگارنده نکته مغفول این گفته این است که <هدف از کوهنوردی جای خود را به کوهنوردی به عنوان یک هدف داده است> که خود بسی جای تاسف دارد.
حالا برای تفریق دو خاستگاه فوق پیامدهای هر یک به اختصار بیان می شود: هنگامی که هدف از کوهنوردی مورد پرسش باشد انگیزه هایی همچون تندرستی یا سلا مت روح و پرورش جان مطرح می شود که اغلب ارزش های اخلا قی در آن نهفته است و نیازهایی چون شادابی و تفریح را نیز دربرمی گیرد، اما هر گاه این ورزش به عنوان یک هدف مورد توجه باشد خواست هایی مانند شهرت، برتری جویی، کسب عنوان و … را مطالبه می کند که در چنین برداشتی از کوهنوردی، بسیاری از ارزش های اخلا قی رنگ می بازد و تنها کامیابی شخصی بروز می یابد. البته کسب شهرت و عنوان در هر فعالیت ورزشی امری کاملا بدیهی است اما در کوهنوردی کامیابی جمعی بر شهرت فردی ارجحیت دارد و مصلحت اندیشی شخصی عواقبی زیانبار به همراه دارد و نسبت به دیگر ورزش ها بسیار خطرناک تر خواهد بود.
منبع: وبسایت آفتاب
