بررسی برنامه عمومی “مازو سرا”

  اجرای برنامه عمومی همواره مورد توجه و خواست بسیاری از اعضاء و مهمانان گروه است و ما اغلب نسبت به کم بودن تعداد برنامه های عمومی مورد انتقاد قرار می گیریم ! . حال ببینیم چرا تعداد این برنامه ها آن چیزی است که ما در تقویم گروه شاهدیم و اساسن هدف گروه از اجرای یک برنامه عمومی چیست ؟!

همان گونه که از اسم و تعریفی که از گروه خود سراغ داریم “تیلار” در شمار گروه های کوهنوردی شهرمان به حساب می آید . بنابر این تعیین نوع برنامه ها بر اساس سطح و میزان صعود است و زمان اجرای آنها به طور نسبی از قانون خاصی پیروی می کند .

به عنوان مثال ما نمی توانیم در برخی از ماهها که اتفاقن زمان مناسبی برای اجرای برنامه های عمومی هست ‌اقدام به اجرای آنها نماییم . چرا که همزمان تیم یا گروه را باید آماده یک صعود مطرح و شاخص مثلن در فلان ماه نماییم و روند رو به رشد فنی و سطح کیفی صعودها از چرخه زمانی خاصی برخوردار است .

مضاف براین از لحاظ تامین امنیت صعود کنندگان در برنامه هالی عمومی از حیث زمان محدودیت هایی داریم . به عنوان نمونه اجرای این گونه برنامه ها در حد فاصل ماههای آذر تا اسفند تقریبن غیر ممکن است . چون علیرغم همه تاکیدات گروه ، اعضاء و مخصوصن روابط عمومی در هنگام ثبت نام ، باز شاهد جدی نگرفتن برخی و رعایت  پوشش مناسب (کفش و لباس) از سوی برخی از مهمانان و گاهی اعضاء هستیم .  به هر صورت کوهنوردی یک ورزش سالنی نیست که زمان و مکان در آن کاملن از قبل پیش بینی شده و تقریبن بی تاثیر از چگونگی آب و هوا باشد . به یاد داریم در گذشته در میان برنامه های عمومی حتی در تابستان هوای کوهستان بشدت تغییر نموده و موجب ناراحتی و رنجش بسیاری از شرکت کنندگان گردید .

تا آنجاییکه حافظه مان یاری می دهد ، گروه برای انجام برنامه های کوهنوردی خود دارای سه مشخصه زمانی صعود است که یکی از آنها  برنامه های عمومی است . یعنی به طور متوسط از ابتدای تاسیس گروه تاکنون مقدار صعود در این گونه برنامه ها ۵/۲ تا ۵/۳ ساعت به طور مفید است . حال اگر برخی از مهمانان عزیز ما تصور دیگری از مقدار صعود یک برنامه عمومی دارند، ‌با حفظ احترام کامل به نظرشان ، باید گفت اجازه دهید گروه نیز براساس اساسنامه و آیین نامه تنظیمی و سابقه اش در این گونه صعودها ، تعریف خود را داشته باشد !  یکی از اهداف اصلی گروه در اجرای برنامه های عمومی ، سوق دادن افراد بخصوص جوانان به صعودهای تخصصی و در نتیجه نگاه جدی تر به مقوله ورزش کوهنوردی است . همه اعضایی که امروزه در صعودهای تخصصی یک روزه و همچنین چند روزه مرتفع ،  قدم بر قله های ریز و درشت فلات زیبا  و  پهناور ایران می گذارند، در روزگاری نه چندان دور این ورزش را از برنامه های عمومی شروع نمودند. در این میان هیچ ایرادی ندارد اگر فرد یا افرادی از مهمانان گروه  و خودمانی تر بگوییم تعداد انگشت شماری از اعضاء ،  به طور مداوم فقط در برنامه های عمومی در طول سالهای متفاوت شرکت کنند . به قول معروف “قدم شان بالای سر”  اما ما نیز تعریف خاص خود را از اجرای یک برنامه عمومی داریم  که شرحش به اختصار در بالا آمده است . هر گاه تصور کنیم ، برنامه عمومی آنست که بعد از نیم یا یک ساعت کوه پیمایی ساده در جایی خوش منظره توقف نموده و تا غروب آن روز در آنجا بنشینیم ، این مقوله اساسن هم با سابقه گروه و هم با ورزش کوهنوردی در تضاد است .

با این اوصاف پس از تقریبن هفت ماه و نیم ، یک برنامه عمومی اجرا کردیم . البته برنامه قبلی تنظیمی تابستان را به دلایلی که قبلن به اطلاع همنوردان عزیز رسید لغو نمودیم .  تعداد۱۳۸ نفر در یک صبح زیبای پاییزی وارد روستای “سیدان” شدیم که به انارهای ترش و کیفیت بالای آب چشمه هایش معروف است . نصب پرده ای با مضمون پاکی و تمیز نگه داشتن کوهستان در آنجا ، توجه روستاییان را به حضور یک گروه کوهنوردی در میان شان جلب نمود .

علیرغم تاکید در اجرای ورزش صبحگاهی قبل از حرکت اصلی گروه بعد از صبحانه ،‌ضاهرن مکان مناسبی جهت انجام این کار توسط سرپرست برنامه تشخیص داده نشد و از آنجاییکه ابتدای صعود به “مازو سرا” و “دوگاه” دارای شیب تقریبن تندی است ،‌این موضوع قدری موجب دلخوری همنوردان شد که تا حدی هم به حق بود .

مطلع شدن آقای یعقوبی به عنوان راهنما در صبح صعود با توجه به عدم حضور راهنمای اصلی برنامه ، قدری موجب ناراحتی ایشان و همچنین سرپرست برنامه گردید . که لزوم دقت بیشتر هیات مسئولین در هماهنگی های قبل از اجرای برنامه را طلب می کند .

با رسیدن کل تیم به محوطه “مازو سرا” متوجه شدیم ، رویش بیش از حد گیاهان و علفهای هرز در محوطه آنجا ،‌امکان توقف برای ناهار و اجرای برنامه های فرهنگی نیست. به ناچار قدری پایین آمده و در کنار رودخانه کوچک “دوگاهه” ، همان جایی که یک بار در ده سال قبل با همراه زنده یاد عاشور پور برنامه اجرا کردیم، برای خوردن ناهار و باقی مسایل اتراق نمودیم .

بساط سفره که پهن شد ، اجاق آتش برای چای نیز در نبود احمد آقا به سختی و با زحمت دیگران روشن گردید . اجرای برنامه های فرهنگی و بازیها و نقش برجسته حمید در کیفیت اجرای یک موضوع (روز دانش آموز) مورد توجه همه قرار گرفت .

با اتمام وقت ناهار و برنامه های فرهنگی ، به طرف پایین سرازیر گشته  و طبق معمول در نزدیکیهای روستا برای انجام جلسه پایانی دور هم جمع شدیم و بررسی کردیم و شنیدیم که چه جاهایی به قولی “لنگ ” می زنیم و چه جاهایی خوب عمل کردیم :

–          مسیر نامناسب و قدری طولانی و همچنین شیب زیاد !

–          تقسیم نامناسب کوهیاران در طول صف حرکت !

–          اجرای قوی برنامه بخصوص از طرف سرپرستی خانم  مرادی .

–          زحمات زیاد تعدادی از کوهیاران .

–           اجرای خیلی خوب برنامه های فرهنگی .

–          فقدان تقویم ورزشی شش ماهه دوم در میان برنامه .

–          رعایت نکردن متاسفانه چند عضو ( ۲ نفر) در بکار گیری از کلمات نامناسب در یک مورد در میان برنامه !

–          راهنمایی خوب برنامه توسط آقای یعقوبی .

–          لزوم شناسایی مجدد کل مسیر برنامه های عمومی  در روزهای  نزدیک به اجرای اصلی صعود .

         شانس آوردیم که هنگام رسیدن به روستا و سوار شدن به مینی بوسها ‌ آسمان تصمیم به باریدن نمود . به هر صورت برنامه عمومی “مازو سرا” با همه پستی و بلندی هایش برگی دیگر از دفتر قطور خاطرات شیرین مان از حضور در کنار دوستان در کوهستان را ورق زد و با بهره گیری از موضوعات ریز و درشت در صعود ،‌امیدواریم شاهد اجراهای بی نقص تری در آینده بوده تا به هدف اساسی ما که همانا رشد و اشاعه “ورزش کوهنوردی”  در اقشار مختلف اجتماع است با تلاش و کوشش بیشتر نایل گردیم .

” روزگارتان شاد  و بی محنت”

گروه کوهنوردی تیلار رشت